Vrijdag 26 oktober We zijn weer in het land terug. Al toen we in het vliegtuig zaten zagen we het mis gaan met één van onze koffers. Die gingen naast het vliegtuig met een loopband omhoog om het vliegtuig in te gaan. Maar we zagen uiteindelijk dus één koffer van zo'n 2,5 á 3 meter hoogte naar beneden vallen. Na twee lange vluchten van 2,5 en 13 uur (eigenlijk 14 uur wegens een uur vertraging bij het weggaan) bleek op Schiphol inderdaad dat één koffer dus flink gebarsten is en dat er stukken van het plastic ontbreken. Ofwel maar direct aangegeven bij de desk van Malaysia Airlines. Daarna stond Hanz ons op te wachten om terug naar Barendrecht te rijden. Dit ging voorspoedig en dus waren we al op tijd weer thuis. Maandag begint het normale leventje weer, en dit weekend kunnen we dus nog bezig met opruimen, was, foto's, enz...... |
Donderdag 25 oktober Vandaag laatste dan op Bali en dus ook onze Indonesie-reis. We moesten om 12.00 uur de kamer uit en we werden om 15.30 uur opgehaald voor het vliegtuig. Gelukkig hebben George en Loraine een verlenging, zodat we na het zwemmen in hun kamer nog even konden douchen en omkleden. We hebben er een lui dagje van gemaakt: met zwemmen, zon, cocktails, luieren en lezen. Helaas komt aan alles een einde en dus zitten we na een ritje van een uur op het vliegveld te wachten voordat we bij de gate terecht kunnen. Stoelen hebben ze hier amper dus zo'n beetje 90% van de passagiers zit op de grond in afwachting van de opening van de gate. Maar dit zijn dus de laatste stukjes van het blog, we gaan weer het vliegtuig in..... |
Woensdag 24 oktober Vandaag lekker uitgeslapen tot 9.00 uur, even ontbijten en hup: om 10.00 uur staan onze 2 privebusjes weer voor ons klaar met dezelfde gids als gister. Eerst op weg naar de vlindertuin. Wij waren daar nog nooit naar geweest, dus was echt mooi om te zien. In het midden was een soort hokje, waar de vlinders op je werden gezet, als een soort levende vlinderboom, zodat er weer leuke plaatjes geschoten konden worden. Mooie kleuren hebben die vlinders trouwens. Door naar de Batuharu tempel een mooie tempel midden in de jungle, dus ver weg van alles en iedereen en dus heel stil en rustgevend. Na weer wat uitleg, op pad voor de lunch, midden tussen de mooie groene rijstvelden en terrassen. Na de lunch even de overheerlijke sate ajam (samen 18 sateetjes op.....) eraf gewandeld door een supermooi stuk met rijstvelden, palmbomen en waterbuffels. Verder naar naar het Beratanmeer, waar een mooi aangelegd parkje lag met allerlei stenen dieren (wat doen zebra's, beren en adelaren hier?) en 2 mooie tempels: een boeddistische en een hindu-tempel, vredig naast elkaar. Heerlijk cool hier op deze hoogte en een mooi zicht om de 1-na hoogste vulkaan/berg van Bali. Terug in de busjes, want we gaan afsluiten bij de Tanah-Lot tempel bij zonsondergang. Hier kan je bij eb naar toe wandelen over wat keien, want dit is namelijk de enige zeetempel op Bali, bekend van alle reisgidsen. Het was er dus ook druk met vele en dan ook vele toeristen, die de zonsondergang wilden aanschouwen. Erik was weer blij met zijn statief en ook met de zelfontspanner met tegenlicht, kun je coole foto's maken. Terug naar Benoa, want om half negen hadden we gereserveerd voor ons laatste groepsdiner in een chique Thais restaurant aan de overkant van de straat, buiten aan het strand. Lekker gegeten om daarna tevreden in slaap te vallen in onze bedjes. |
Dinsdag 23 oktober Zoals gezegd: vandaag onze eerste dag met eigen busjes, chauffeur en gids die ons de hele dag prive tot beschikking staat. Heerlijk ontbeten, half 9 busjes in. Onze gids spreekt gelukkig weer goed Nederlands, dus komt helemaal goed. Onze wensenlijst wordt eerst even door genomen: eerst even shoppen: dus op naar Ubud, waaromheen allerlei leuke plaatsjes liggen zoals een "zilverstad", een "stenenstad" en een "houtbewerkingsstad". Dus Tinus nog even fijn bij de werkplaats van 'Budda2Budda' een mooie zilveren ketting van Erik gekregen (onder het mom 'nog voor je verjaardag'), en even verderop nog leuke zilveren oorbellen gescoord. Dat afdingen blijft ook mooi: ze beginnen met 550.000 roepiahs en uiteindelijk voor 90.000 die oorbellen gekocht. Onderweg ook een aantal processies gezien, met een soort van varken wat eerst gereindigd moest worden, om daarna vereerd te worden in de lokale tempel. Echt overal tempels hier trouwens, groot en klein, mooi om te zien. Daarna nog even gezien hoe die stenen beelden gemaakt worden evenals hoe al de houten beelden gemaakt worden. Na een heerlijke lunch door naar de brontempel, waar blijkbaar Erica op reis ook is geweest en waar Juli Robbert in Eat Pray Love blijkbaar ook. Tinus wist niet echt wat ze moest verwachten, maar toch maar overal aan mee doen, dus okee. Snel een grote sarong gehuurd, in een smerig gangetje tussen andere mannen en vrouwen zoveel mogelijk kleding uitgetrokken, want we hadden natuurlijk geen extra kleding bij ons. Sarong zo goed mogelijk bedekkend aangedaan met enkel je onderbroek eronder en daar gingen die 5 dappere dames: Erica, Djomita, Loraine, Inge en Tinus. Voor ons vele gelovigen en 2 grote baden, waar je in moest en dan je hoofd en schouders spoelen onder 20 stromende bronnen. Was om door te komen even koud, maar echt zo bijzonder!!! Zo was er 1 bron voor reinigen van nachtmerries, 1 voor overledenen, 1 voor lichamelijk kwaad etc. Tinus heeft voor alles en iedereen die ze kent een gebedje opgezegd en alle goed gewenst. Oja; ondertussen, moest ze niet uitglijden over de met groene mos gliberig geworden keien, de onderkant van haar sarong behoeden om omhoog te kruipen en naar linker borst, waar waar de knoop zat ook niet te ontbloten....maar zoals gezegd: het was machtig mooi en indrukwekkend. Daarna werden we niet gehinderd door het gebrek aan handdoeken, schoon ondergoed of schaamte, dus maar weer je korte broek over je natte onderboek aan en je BH weer en plein publiek wat aantrekken. Drogen deden we in deze hitte toch wel. Door naar het apenwoud, waar een tempels stond, die niemand echt zag, want deze apen kwamen zo hup op je hoofd, nek, schouders en schoot springen of zo mooie foto's te maken. In het begin zag Tinus nog wel Rabies met een hoofdletter R voorbij komen, maar al gauw durfde ook zij. Was ook weer echt zo cool die apen, ook de jonkies waren schattig. Na het apenbos nog naar de koninklijke tempel van Mengwi. Een mooie grote tempel met een gracht eromheen. Daar nog even met een boeddistische monnik uit Thailand staan praten, die vervolgens onder zijn oranje gewaad een iphone haalt met daarop foto's van hem in Zaanse Schans en op de dam in Amsterdam, haha. Terug werden we afgezet in Kuta, het toeristische uitgaanscentrum van Bali. Met de hoofdstraat vol disco's, barren, winkeltjes en luide muziek. Het is hier zien en gezien worden, maar heeft niets met Indonesie te maken, eerder Chersonissos of Lorret de Mar. Wel heerlijk gegeten met de hele groep, om daarna met de taxi terug naar Benoa te gaan. |
Maandag 22 oktober Vandaag lekker uitgeslapen tot 8.30 uur, heerlijk ontbijt en dan naar de Fox-breefing van 9.30 uur met alle do's en dont's van Bali. We besluiten als gehele groep, dus met 14 man twee dagen 2 busjes met chauffeur en gids te huren, waarbij we zelf de route kunnen gaan bepalen. Voor de prijs hoeven we het niet te laten: voor 10 dollar per persoon, er dag kunnen we 10 uur over een busje + chauffeur + gids beschikken! Daarna meteen het zwembad weer ingeplonst voor de afkoeling. Daar besluiten we om samen met Lukas en Erica de pendelbus naar Nusa dua te nemen, maar een soort shopping centre. Dit was zo gedaan en het shoppen was weer heerlijk relaxed, beetje schaduw, leuke winkeltjes om souvenirs te scoren, lekkere lunch en heerlijk ijsje op. Toch wel lekker relaxed zo. Terug met de pendelbus naar ons hotel, om even aan de overkant van de straat te kijken, waar het strand is en het tweede zwembad. We besluiten met zijn allen toch maar weer het 1e zwembad te nemen, want daar kan je lekkere cocktails vanuit het zwembad, al zwemmende, nemen, met hele dag happy hour, zodat we voor nog geen €3,- de man, toch maar alle cocktails willen proberen. Nu even blogje typen, want om 19.00 uur met de rest afgesproken om wat te gaan eten met de hele groep. |
Zondag 21 oktober Na een niet echt goede nacht (was er enorm warm, klam en vele insekten en enkel een ven a/h plafond die overuren maakte, maar ja, dit is nu eenmaal de tropen), om 5.00 uur de wekker, we raken bijna aan deze tijdstippen gewend en tja: het is toch 5 uur later gewekt dan gister. Hup ontbijt en de bus in, op naar de ferry naar Bali! Bij vertrek nog wat kinderen die zo de boot afsprongen, meters hoog, als jij een muntje in het water wiep, want dan sprongen zij erachter aan. Heerlijk zonnig de overtocht, op naar het godeneiland. En grappig genoeg, het volgende eiland is meteen weer heel anders dan Java en Sumatra. Het lijkt wel of ieder eiland hier een compleet ander land is. ZI heeft echt ieder huis hier een Hindu-altaartje in de tuin, sommige rijkelijk gekleurd, andere van steen, sommige groot, sommige klein, maar maar is het in ieder geval wel om te zien. En als je geen plek hebt in je tuin, voor dit offerplaatstje, dan maar op het dak van je huis. We rijden langs de kust en komen dus onderweg vele tempels en standbeelden tegen. Lunch is aan het strand, waar vele surfers bezig zijn. Ja ja, het echte relax gevoel begint al te komen. Helaas belandden we in Denpassar in de file, maar vooruit. In Sanur zit het hoofdkantoor van Panorama-travel en nemen we afscheid van Yvonne en Ton, want zij hebben als enige een upgrade naar Kuta. De rest gaan door naar Benoa, een heerlijk rustig dorp aan het strand. We passeren de mooiste hotels, om uiteindelijk in Ramada-hotel Benoa uit te komen, ook een zeer leuk hotel met 2 zwembaden. En wij zouden onszelf niet zijn, als we na 5 minuten hier niet meteen 1 van gingen uit proberen. (oja, niet voordat Erik op slangenjacht ging, want die zwemmen gewoon in de vijver voor onze kamer). En ja hoor: ook hier zijn de cocktails heerlijk! Afgekoeld, besluiten we om 19.00 uur met de gehele groep te gaan eten iets verderop in de straat, Tinus heerlijk Fajita's op en Erik een Bali-pizza. Terug in het hotel, maar gaan slapen, want het is hier een uur later dan Java en dus al bijna 23.00 uur. |
Zaterdag 20 oktober Jaja, vandaag om 00.00 uur de wekker, ja jullie lezen het goed....00.00 uur, zodat we fijn om 00.30 uur in debusjes konden. Het is toch vakantie? Twee kleine busjes, anders kwamen we met de grote bus niet vooruit over de landweggetjes. 2,5 uur rijden richting Bromo....was er dichterbij echt geen ander hotel meer te krijgen? Daarna overstappen in 3 aftandse, oude brakke jeeps. Hobbel-de-bobbel de berg op omhoog richting de 2500 meter. Onze jeep was zo brak, dat hij of groot licht of geen licht had. Ivm alle tegenliggers en mede reizigers naar boven, dan maar vaak zonder licht. Voordeel is dat we de afgrond links en rechts van ons niet zagen (en maar hopen dat onze chauffeur de weg op zijn duimpje kende), nadeel was dat alle grote gaten en kuilen in het wegdek als een enorme verrassing kwamen en we dus geschud boven kwamen, ietwat ruikend naar benzine. Inmiddels 3.30 uur, sta je dan boven op een uitkijk richel, met steeds meer andere toetisten. Tinus had het wat koud met haar 3 t-shirts over elkaar aan met haar moslima-sjaal. Het was dan ook even wennen na 2 weken 30+ graden, nu fijn 12 graden, brrr. Nou 4 uur begon het al wat lichter te worden. Erik was zeer blij met zijn statiefje van €9,- welke gister gekocht was in Malang. Dus vele mooie foto's van de zonsopgang. Precies om 5.00 kwam de zon boven de bergen uit, echt super mooi!!! (en fijn meteen wat graden warmer). Daarna in onze brakke jeeps (alleen Erik zat goed, want die zat voorin, de 4 achterin hobbelden maar wat), op weg naar de vlakte vlak bij Bromo. Daar aangekomen, konden we meteen een paard huren om ons de vlakte over te helpen. Aangezien wij dit a) zielig vonden voor de magere, kleine pony's en b) we dachten dat het wel te doen zou zijn, gingen we lopen. Nou we hebben het geweten!!! Eerste half uurtje over een langzaam stijgende vlakte met enkel mul, los zwart vulkaanzand, wat lekker stuift. Maar dit was nog het fijne stuk. daarna flink bergop over nog veel muller zand, iedere stap zak je enorm weg en wij maar ploeteren! Niet gehinderd door enige vorm van conditie, maar met flinke wilskracht en een enorm stuk tandvlees dat mulle zand doorgekomen om vervolgens nog 260 traptreden naar boven te klauteren, but we did it!!!! Van de 16 in onze groep, zijn er 8 boven gekomen, waarvan 6 mannen en 2 vrouwen en daarvan was Jantine er 1 van! Bovenaan een supercoole krater, die je zo inkeek en waar de giftige zwavelgassen zo naar boven kwamen! Echt weer zo super cool en mooi en wat waren we trots op onszelf. De terugtocht naar beneden was een zeer stuk relaxter en korter! Enkel veel opsuivend zand, gelukkig hadden we mondkapjes. Dus hup gammele jeeps weer in, op weg naar onze grote bus. Inmiddels een ontbijtbox op rond 8.00 uur.In de bus voor de lunch, toch nog even heerlijk liggen tukken en Tinus was zeer blij met haar opblaasbare kussentje! Lunch al om 11.15 uur, maar met sate, dus maakt veel goed. Rond 14.00 uur in ons volgende hotel en wij rond 14.05 in het zwembad al dat zwarte vulkaanzand van ons af spoelen! Het zat echt overal. Nu blogje typen en zo weer een boompje klaverjassen met Wim en Connie! Nog even een update: Wim en Jantine staan uiteraard weer voor met klaverjassen! En wow: wat een enorme spinnen hebben ze hier zeg! Groter dan mijn hand!! Dat wordt met mond dicht slapen vannacht ;-) |
Vrijdag 19 oktober Vandaag een lekker relaxed dagje: we konden uitslapen tot 9.00 uur, want we zouden 10.00 uur vertrekken naar Melang. Hoewel uitslapen: we zitten hier midden in Islam gebied en dus 5x per dag niet 1, niet 2, niet 3, niet 4 maar zeker 5 verschillende moskeeen beginnen hun lokroep voor het gebed. En de eerste van de dag is ieder dag rond 4.30 uur!!! En hier dus alle 5 door elkaar heen schallen, pfff. Heb je dat overleefd en wil je nog even slapen tot 9.00 uur, is er een grote Honda-conferentie is het hotel, dus om 7.00 uur werd het geluid gecheckt, "test, 1-2-3" en dat 50x. Ja hoor meneer de omroeper, hij doet het! Dus enfin, wij op pad naar Melang. Eerst langs een chique oude straat met dure, grote en soms koloniale huizen. Mooi om te zien. Daarna over de bloemen- en plantenmarkt door naar de vogeltjesmarkt. Je kijkt echt altijd je ogen weer uit op zo'n markt, tig vogeltjes in kleine kooitjes, maar ook zieleige aapjes in die kleine kooitjes, uilen in kooitjes, en ook fluoriscerende roze, groene, gele en blauwe kuikentjes. Blijkbaar vinden ze een geel kuikentje niet spannend genoeg. Daarna soms free time, om zelf te stad te verkennen, gelukkig vonden we een 'optik', want Tinus d'r brilpoot was eraf gevallen. Terug in het hotel, heerlijk even gezwommen en zitten kletsen met de groep. Straks op tijd diner, want om 00.30 uur gaat onze wekker weer......om 01.00 uur op pad naar de zonsopgang boven Bromo! |
Donderdag 18 oktober We moesten vanuit Jokjakarta weer vroeg vertrekken omdat we met de trein door zouden rijden naar Batu. Om 07.15 vertrok de trein en dus moesten we om 05.15 ons bed uit voor ontbijt en ritje naar het station. Het wordt steeds vroeger maar het begint te wennen. De rit in de trein was niet echt boeiend en meer van hetzelfde. De trein zelf was wel beter, met name koeler. Eenmaal aangekomen op het beoogde station wachtte ons nog een busrit van 2,5 uur naar het hotel. Er stond verder vandaag niets op het programma dus enkel werd er nog een fotostop / plasstop gemaakt onderweg. Om 15.00 waren we in het hotel. Daar hebben we even een rondje over het terrein gemaakt en wilde Jantine nu toch echt wel een keer een massage. Enfin, die is dan ook genomen. Om 19.00 was het weer tijd voor het diner. Ditmaal a la carte in het restaurant van het hotel. Er was voldoende europese keuze en dus kon een entrecote en een bord spaghetti bolognese wel gewaardeerd worden. Zelfs bitterballen vooraf..... lekker hoor. Daarna nog lekker een potje zitten kaarten op de kamer met onze buren Wim en Connie. |
Woensdag 17 oktober Vanmorgen de wekker om 7 uur. Er bleek in dit hotel een enorme groep kinderen uit een Zuidoost-Azie uitwisseling te zitten, oftewel een ontbijt met 300 kinders in een groen uniform, en de lift die er een uur over doet van en naar de 6e verdieping te komen. Met de bus naar een batikwinkel, onze 1e commerciele stop van de dag. Leuk, maar prijzig. Daarna met een Becak, een soort fietstaxi, waar wij in een bakje zitten en de fietser achter je zit, op weg naar het sultanpaleis. Erg grapig om weer te doen, maar gelukkig hoefden we niet met z'n tweeen in zo'n bakkie, want wij zijn allen iets groter gebouwd dan die Indonesiers. Sultanpaleis was leuk om te zien, wel erg warm. Door naar de wajang-poppen fabriek, daar uitleg over het maakproces gekregen. Het zijn leuke poppen, maar weer erg prijzig. Door naar een Hollandse dames die tassen, riemen en andere procucten verkoopt om 3 weeshuizen hier te onderhouden. Hadden best wat willen kopen om dit project te helpen, maar de producten maar gewoon niet mooi. Door naar de 4e commerciele stop, weer een batikfabriek, deze keer gestempeld ivm geschilderd. Geloof dat de hele groep na 3 minuten weer in de bus met airco zat.Lunch vandaag in een hele coole oude sultan-zaal. Dan door naar Prambunan, een Hindu-Javaans tempelcomplex. Weer met de verplichte sarong omgebonden, maar gelukkig iets minder zon dan gister. Was leuk om de Shiva, Vishnu en Brama-tempels te zien. De rest van de groep ging hierna naar het hotel, maar wij waren fanatiek: op de fiets naar de dorpen (desa's). Gelukkig was de fiets prima, maar wat een hitte en luchtvochtigheid! Maar was ook super om te doen. Blijkbaar zijn er weinig toeristen zo gek om om 15.00 uur in dit klimaat te gaan fietsen, dus de mensen keken wel raar op toen wij langs reden. Kinderen renden mee met de fiets, continu zwaaien, continu "hallo" roepen. Snoepjes uitdelen en onderweg tempels, huizen, tabaksplantages, rijstvelden, kippen, koeien, kinderen en onverharde zandpaadjes. Was dus zoals gezegd erg cool om met zijn tweetjes te doen. Inmiddels hadden we geen droge draad meer aan ons lijf en moesten we eigenlijk met een lijnbus terug naar ons hotel. Maar de fietsmaatschappij liet ons mee rijden voorin in de fietsentruck, erg krapjes en aftands, maar weer een avontuur. Terug in ons hotel, met onze poepie-chique suite met balkon, een duik in het lauwe zwembad genomen om even af te koelen. Nu blogje typen en zo diner in ons hotel vanavond maar. |
Dinsdag 16 oktober Vandaag helaas vroeg de wekker: 5 uur! Maar we hebben dan ook een druk programma. Allereerst 2 jarigen in de groep, Happy Birthday for Lukas en Oemesh. Na het ontbijt in kleine busjes de hoogte in naar het Dieng Plateau. Werd meteen ook een stuk frisser. Hier naar een zwavelmeer (wat stinkt dit enorm zeg), naar een bubbelende en midder blubberende gheiser (nog meer zwavelgeur, pfff) en naar de oudste Hindu-tempels op Java. Daarna terug naar onze grote bus, maar eerst even taart gegeten voor de jarigen. Op pad via vele theeplantages, hier even uitgestapt. Tinus kon Erik weer eens gaan zoeken, die zat verstopt tussen de theebladeren.... Lunch was trouwens weer heerlijk. Er was Tinus voor deze gehele vakantie kip-sate beloofd, en he he, eindelijk heerlijke kipsate op!!!! mmmmmmmm. Dan naar weer een mooi wereldwonder: de Borobudur. Alleen erg jammer dat we dit fijn om 13.00 uur 's middags gingen doen, en er weinig schaduw was en het heerlijk 35 graden was. Dus al die trappen op, om daarna geen droge draad meer op je lijf te hebben. Maar het was er erg mooi, en na wat uitleg 3 rondjes om het bovenste plateau gelopen, 1 voor lichaam, 1 voor blijheid en 1 voor de mensheid. Nu hopen dat onze wensen uitkomen. Op naar de paard en wagen, voor de ritjes over het platteland, de zgn 'desa-tour'. Het karretjes was erg krapjes met ons tweetjes (moet je nagaan: horen normaal 6 Indonesiers op te zitten), maar het was echt weer heel cool. Je ziet nu echt hoe de mensen op het platteland leven en hoe fantastisch goed wij het in Nederland hebben. Na nog wat snoepjes en shampootjes uit het hotel uitgedeeld te hebben, kregen we een pottenbakster te zien, hoe ze sliepen, hoe ze dieren houden etc. Was weer een cultuurshock, maar wel weer zoals gezegd een eye-opener hoe goed wij het hebben. We leken trouwens wel weer de koningin: terugzwaaien en lachen naar alle kinderen en huisvrouwen, echt wat een vriendelijkheid weer. Op weg naar ons hotel in Yogjakarta, kwamen we langs een silvermid en een teak-factory. Aangezien wij nog steeds 2 teaken kastjes zoeken, hebben we hier onze wensen achtergelaten, nu maar kijken wat het gaat kosten om ze te maken en naar Nederland te laten versturen. In ons volgende hotel, hadden wij weer een pact met Lorraine en George, want we gingen weer lekker naar de KFC die naast de carrefour zat, dus meteen even wat geshopt. Tinus wilde daarna eindelijk een douche nemen, maar ondanks dat we in een super chique hotel zitten, zaten er ook fijn 300 beestjes in ons bad, op de badkamer, zelfs in bed, op het kussen en in Tinus d'r sokken, duurde wel 1,5 uur voordat we een nieuwe kamer wilden, zonder beestjes. (we kregen eerst een bellboy met een ontstopper, toen een andere vent met een spuitbus en toen de manager) en nu liggen we heerlijk in een ge-upgrade kamer, 3x groter met een balkon, maar belangrijker: beestjes vrij! Oja: net de werled draait door op de TV zitten kijken en boer zoekt vrouw is nu op BNR. |
Maandag 15 oktober Vandaag mochten we weer op tijd weg, in dit geval met taxi's richting het station van Bandung. Eerst maar even een stevig ontbijtje genoten in het hotel omdat we toch een beetje bedeesd waren voor wat we op de trein zouden krijgen qua lunch. Eenmaal met z'n allen verdeeld over 3 taxi's richting het station van Bandung. We moesten echter dwars door het centrum en inmiddels wisten we wel dat het verkeer hier eigenlijk altijd vast staat. Onze gids was dan ook licht gestresst omdat we vijf minuten later weg gingen dan hij bedacht had. Enfin, de rit naar het station ging nog redelijk vlot en dus waren we daar om 07.30. De trein ging om 08.00. De trein bleek er al te staan, enkel nog niet onze coupé !! Die stond er wel maar was kapot (geen airco), en zou dus gewisseld gaan worden. Dat wisselen duurde aardig lang en de trein moest verschillende keren voor- en achteruit om het voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk is het toch gelukt en vonden we onze plaatsen. We vertrokken om 08.15, iets te laat dus. Onderweg waren er veel vergezichten, alhoewel het erg heiig was en dus was het zicht niet erg ver. Jammer ook voor de foto's die daardoor allemaal dof overkomen. Al kort na het vertrek kwam de gids vragen wat we te drinken wilden. Toen hij de drankjes geregeld had kwam personeel dit brengen en ging hij er zelf met een bord spekkoek achteraan. Goed geregeld dus. Aansluitend nam hij ook alvast de lunchkeuze op, tja, nasi of bami, we hadden het kunnen raden. Aangezien we 5,5 uur in de trein zitten en onze plekken voorzien zijn van stopcontacten is het netbook maar even tevoorschijn gehaald om het blog bij te werken. Gezien de tijd is het blog nog maar even doorgenomen om ook spelfouten e.d. weg te poetsen. De bami kregen we uiteindelijk netjes op een bordje gepresenteerd met vershoudfolie er overheen. Het was te kanen maar ook niet meer dan dat. Na een lange zit kwamen we dan eindelijk bij ons eindstation Kroya. Van daaruit konden we met de eigen bus weer verder richting Wonosobo. Dat was nog eens 2,5 uur rijden. Onderweg kwamen we langs een ceremonie wat een soort inwijding bleek te zijn en waarbij de ingewijdene onder trance was. Er stonden flink wat mensen te kijken dus nog wat Hollanders erbij kon ook wel. Uiteraard trokken we al snel meer bekijks dan de ceremonie zelf..... Na nog een korte koffie-, thee-, frisdranken en plaspauze-stop het laatste stukje door naar het hotel. Nog even wat rusten en dan later naar een restaurant hier in de buurt........ |
Zondag 14 oktober Vandaag lekker uitslapen (behalve dat Erik zijn wekker op zijn telefoon van vorige week zondag even vergeten was uit te zetten, dus 6.30 uur even wakker, daarna weer verder liggen slapen). Stadstour door Bandung viel een beetje in het water, stonden namelijk een uurtje echt muurvast in de files. Ook fijn dat onze route langs het gouverneursgebouw (ook wel sate-house genoemd) liep, fijn dwars door de zondagsmarkt heen. Even wat scooters en een kraam met spijkerbroeken verplaatsen en hup de bus kon weer verder. Dan maar uitgestapt en lopend langs oude Nederlandse koloniale huizen, wat art-deco hotels en spontaan een wedding gecrasht.... was echt wel grappig om te zien. Na de lunch stond er een bezoek aan een muziekschooltje op het programma.... we dachten iets kleinschaligs, tot we de grote tribunes en de vele bussen voor de deur zagen staan, het was een heerlijk toeristisch iets. Met allerlei bamboeinstrumenten (angklung) werd muziek gemaakt en er werd gedanst. Humorvol was het gedeelte waar het gehele publiek zo'n Angklung in zijn handen kreeg met daarop een nummer. Als jouw nummer werd aangegeven, moest je met je instument gaan schudden. Met name Erik en Loraine waren bloedfanatiek, maar gelukkig hadden zij ook nummer 5 en die werd het meest gebruikt. Tinus had nummer 4, en die kwam gelukkig weinig voor, zodat die heerlijk kon lachen om de anderen. Er bekroop ons een klein josti-band-gevoel op.... Aan het eind werden de toeristen mee dansen gevraagd, hé zo jammer dat wij niet gevraagd zijn.... Na terugkomst in het hotel zijn we een tijdje op de kamer gebleven. Om 19.30 moesten de koffers alweer voor de deur staan aangezien we de dag erop met de trein verder aan reizen. De buschauffeur gaat vanavond om 19.30 al naar de bestemming rijden zodat hij daar ergens in de nacht arriveerd. Onze treinreis zal ook 5,5 uur in beslag gaan nemen. We konden met de bus nog meerijden tot in het centrum van het dorp waar we met een groot deel van de groep naar de Mc Donalds zijn geweest. Die was de dag ervoor goed bevallen en nog altijd een welkome afwisseling van de menu's met rijst, rijst of rijst. Na het bezoek aan de Mc Donalds zijn we terug gelopen naar het hotel, ongeveer 30 minuutjes de weg volgen die helaas wel wat berg op liep. Eenmaal terug hebben we in de bar nog wat gedronken om daarna op tijd naar bed te gaan. De wekker gaat weer om 06.00. |
Zaterdag 13 oktober (Jantine's verjaardag) Er is er 1 jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien, dat is Jantien. Vooruit, aangezien we redelijk vroeg op moesten, duurde het wel een kwartiertje voordat Erik door had welke bijzondere dag het vandaag was. De rest van de groep had trouwens af gesproken, niets te laten weten, totdat we in de bus zouden stappen (zodat het net zou lijken of ze mijn verjaardag waren vergeten). De bus was helemaal versierd met slingers en balonnen en toen Jantine binnen kwam werd er gezongen. Echt super leuk. Begonnen met een stadstoer door Jakarta, grappig is dat je hier ineens veel meer Oud-Nederlandse invloeden ziet, in namen, gebouwen, monumenten etc. Dit is het oude Bataviastad. Langs het nationaal monument, wandeling langs de huidige Sunda Kalepa haven (of de tijd hier 100 jaar heeft stil gestaan) en daarna op pad richting Bogor (het oude Buitenzicht). Hier de botanische tuinen bezocht en geluncht. Vervelende is dat de halve groep inmiddels toch zijn darmen begint te voelen. Tinus heeft gelukig nog steeds nergens last van, maar bij haar begint inmiddels de nasi goreng met kipkluifjes iets te vervelen.... Erik voelt zich gelukkig ook weer helemaal jofel nootje. Vanuit Bogor door naar Bandung. Echt zo apart: op Sumatra waren het enkel smalle weggetjes met soms geen eens plek voor tegenliggers, hier rijden we ineens via een 3-baans tolweg... toch een verschil. Op Sumatra kwam je soms geen kip tegen, alle kindertjes zwaaiden naar de bus en vriendelijkheid, hier volop files, getoeter, drukte en wat meer gewenning aan die blanke toeristen. Langs mooie vergezichten met theeplantages, sawa's en vulkanen op de achtergrond, aankomst in Bandung, het outlet-shopwalhalla van Java. Ach onze maatjes hebben ze hier toch niet. Heel spontaan besloten wij, Lorraine en George even naar de Mc Donalds te wandelen..... die burger was me toch heerlijk na al die rijst, hahaha. We hebben de grootste lol in de Mac gehad met foto's maken en bedenken wat de rest van de groep nu aan het eten was, rijst? Nasi goreng, kipkluifjes? Terug in het hotel, was er live muziek van een 4 koppig bandje, wat gezellig was. Tinus mocht ivm haar verjaardag alle cocktails vandaag uit proberen, sommigen waren heerlijk, sommige net zure sloten. Lekker naar bedje in ons chique hotel. |
Vrijdag 12 oktober Vandaag werd weer een reisdag. We zouden richting vliegveld gaan om naar het volgende eiland te vliegen... Java. De rit naar het vliegveld behelsde nog een stopje bij een waterval en nog een koffiestopje. Verder niet veel bijzonders. De vlucht ging om 14.00 en verliep verder voorspoedig. Om 15.40 kwamen we aan in Jakarta. Hier moesten we natuurlijk weer eerst de koffers ophalen en daarna werden we opgewacht door de nieuwe reisleiding op Java. Vanaf het vliegveld was het nog een uurtje rijden nar Jakarta, een drukke chaotische stad en niet te vergelijken met Sumatra. Eenmaal in het hotel werden de kamers weer verdeeld en mochten we even bijkomen van de dag. Om 19.00 stond het eten weer op het programma, voor de afwisseling (not) was het een buffet... Wederom waren er weer wat verschillende gerechten aanwezig, onder andere waren er dumplings (das dan wel weer chinees). Jantine ging weer voor rijst met kipdingetjes en Erik probeerde maar weer wat. Erik kreeg zijn bord nog niet leeg, de eetlust was nog niet helemaal terug.... Na het eten hebben we in de hal van het hotel bij de bar nog maar weer even wat gedronken. Het was al weer wat later en Jakarta is niet een stad om alleen nog de straat op te gaan. Daarna dus weer enigszins op tijd naar bed, maar ja, de wekker gaat ook weer om 06.00. |
Donderdag 11 oktober Vandaag relatief uitgeslapen, want we hoefden pas half 9 weg op excursie. We gingen vandaag Bukittinggi en omgeving verkennen. En dit is weer een erg mooie omgeving, alles is groen, vele rijstvelden, bergen, palmen en vergezichten. En de tijd heeft er soms stil gestaan, zo hebben we foto's van mannen die met de buffel de rijstvelden aan het omploegen waren, rechtstreeks uit Multatuli. Nog even een fotostop bij het meer van Singkarak, wat ook een oud kratermeer is, maar het blijft gewoon een meer op de foto's. Daarna naar een oud koninklijk paleis, wat helaas dicht bleek te zijn. Dit is 4 jaar geleden na een brand nu geheel weer opgebouwd en was erg mooi. Nog een paar andere mooie chique huizen op de foto en langs een 'pindakoekjes-bakkerij'. Hier zitten dus 50 vrouwen de hele dag met deze temperaturen pindakoekjes te frituren in een soort grote wokken, maar het waren weer vriendelijke dames waarbij we letterlijk een kijkje in de keuken mochten nemen. En de koekjes waren ook best binnen te houden. De lunch bleek in typische Minang Kabau (de lokale etnische bevolking in dit gedeelte) stijl te zijn, dus erg veel gerechten, maar ook loei flink gepeperd, oftewel met elke hap brandde je je mond enorm. Gelukkig zaten we op soort houten terras, boven een grote vijver, waar vele grote dikke karpers zwommen en die zijn blijkbaar het sambal-gedeelte wel gewend. Erik heeft hier tegen de zin van Jantine de halve lunch over de reling gekieperd, maar die vissen lustten er wel pap van! Na weer lekkere smalle weggetjes naar de beroemde canyon van Bukittinggi: Karbouwengat. Wel een mooi uitzicht. Er bleek ook nog een enorme Japanse bunker uit 1942 te liggen geheel onder grond. Wat wij echter leuker vonden was de Makkaap-aapjes voeren, Jantine tuurlijk weer bang voor rabies, maar deze beesten waren de toeristen zo gewend, dat enkel al bij het horen schudden van de zakjes met nootjes, ze naar boven renden en letterlijk uit onze handen de nootjes aten! Erg leuk om een keer te doen. Volgens het programma zouden we naar Fort de Cock gaan, een fort uit 1825 gebouwd door de Nederlanders, maar dit (houten) fort bleek geheel vergaan te zijn, enkel staat er nu nog een witte klokkentoren ter herinnering. Hier was ook een markt bij, dus hier weer even mensen bekijken en vooral bekeken worden en weer tig keer op de foto gezet door die Indonesiers. Inmiddels voelde Erik zich ineens ziek worden en heeft helaas midden op het plein zijn lunch weer terug gevonden.... Weet niet wat er deze vakantie is, maar wij zijn echt nooit ziek en nu is Jantine net beter, heeft dus Erik het te pakken. Hopen dat dit ook snel over is. Helaas bleek Erik het zo erg te pakken dat we 's-avonds maar niet zijn gaan eten en ook de dansshow ging aan onze neus voorbij. Het werd überhaupt een vervelend nachtje. |
Woensdag 10 oktober Vannacht wonderbaarlijk goed geslapen, ondanks alle herrie van de straat en de vroege oproep uit de minaretten. Hup de bus in, op weg naar de 1e stop: een suikerpalmplantage. Na enig uitleg over het hoe en wat, vonden we ook een fijne houten gammele hangbrug over een rivier en Erik zou Erik niet zijn, als hij niet fijn even flink ging schommelen.... nu was dat bij alle vorige hangbruggen niet zo erg, maar deze had enkele ontbrekende houten planken, dus zag er niet echt heel betrouwbaar uit. Door naar een kruidentuin, waar we uitleg en allerlei kruiden en planten konden ruiken, van citroengras, tot nootmuskaat, van vanilleplanten, tot pinda's (wisten we trouwens dat pinda's onder de grond groeiden? Nooit geweten). Zielige eind was een aapje, die de hele dag een een touwtje rondom een boomstronk mocht rennen en af en toe toeristen mocht vermaken door in de boom te klimmen (terwijl hij aan een touw zat) en dan kokosnoten mocht plukken die dan naar beneden vielen. Gelukkig werd hij wel beloond met kokossap en later ook met nog wat kokosvlees met palmsuiker er overheen. De volgende stop was een rubberplantage. Het was hier slechts een klein boertje die een hondertal bomen had waar natuurrubber van werd getapt door snedes in de bast te maken. Onze reisleider liet zien hoe dat in z'n werk gaat en maakte een nieuwe snede. Na de lunch door over super mooie wegen langs groener dan groene rijstvelden, bergen, palmbomen en overal zwaaiende en lachende mensen wanneer ze onze bus zagen. We leken wel VIPs! En maar terug zwaaien naar al die mensen. Een wandelingetje door de jungle was de volgende stop. Was echt cool om al dat groen en die geluiden erbij te horen en zien. Wel meteen super drukkend en vochtig warm! En flink wat ongedierte....onze deet komt goed van pas. Daarna waren we per toeval op een opstopping beland, en we zagen een enorme mensenmassa, dus wij vroegen of wij even konden gaan kijken wat er was. Er bleek carnaval te zijn met allerlei groepen verklede mensen en vele toeschouwers. Nou geloof me, wat we hier toch mee maakten! Wij zijn op de een of andere manier tussen de groepen in beland en wat een bekijks we trokken!!! Met iedereen op de foto, allemaal lachende en zwaaiende mensen, giechelende schoolmeisjes, baby's met de mond open, iedereen wilde die gekke blanken maar bekijken. Bleek ook totaal geen toeristisch gehucht te zijn in de binnenlanden van Sumatra. Maar iedereen had een mobiele telefoon, zelfs de politie ging ons fotograferen en filmen... we zijn zelf door de lokale TV gefilmd. Wat een lol we hadden en nu weten we meteen hoe Maxima zich de hele dag moet voelen, zwaaien en lachen en met iedereen op de foto. Volgend hoogtepunt wat echt op het programma stond: het passeren van de evenaar te land in Bajol. Dus echt een lijntje op de weg getekend en lopend er over heen. Meteen allerlei verkoopsters die ons zo'n fout t-shirt met "I crossed the equator on foot" erop probeerden te verkopen. Maar toch wel leuk en we zijn gedoopt. Inmiddels was het donker hier en door onze carnaval-uitstapje waren we flink wat later dan gepland in het volgende hotel, met gevolg dat onze buschauffuer letterlijk ging sjeezen!!! Overdag is de weg al rot, maar kan je anticiperen op bochten, tegenliggers, kuilen, overstekend wild etc, maar in het donker zie je niets: gevolg, de halve bus misselijk en 1 iemand lekker zitten kotsen. Maar vooruit, mag de pret niet drukken. Dit hotel is echt super mooi, zwembad, vijvers, fontijnen en 4 sterren. Mooie, ruime en schone kamer, dus lekker 2 nachten relaxen. Wist je dat trouwens: dat iedereen hier miljonair is.... 1000 roepiahs is welgeteld 8 eurocent. Dus wij hebben even 6 miljoen gepint..... goed opletten op de nullen dus. |
Dinsdag 9 oktober Vandaag vroeg op: om 5.50 uur stond er een man op de deur te bonzen, voor onze wake-up call. Gelukkig hadden we deze nacht heerlijk kunnen slapen, dus vooruit. Na ontbijt met toast, eieren en kaas, verder op de boot terug naar het vasteland. Daar stond onze bus weer op ons te wachten en hoppa allemaal erin. Eerste stop was een ananaskwekerij. Dit bleek een soort kleine plantage met naast ananas ook mango's, passsievruchten etc. Hier hebben we echt super heerlijke, net geplukte ananas op. Is wel betere koek dat die ananassen in Nederland. Daarna door naar een volgend dorp, waar we eerst even door een soort markt heen zijn gelopen. Blijft fascinerend een markt in Azie, wat een gore zooi, Rob Geus zou hier niet vrolijk van worden! Alles ligt door elkaar, alles ongekoeld en overal vliegen en ongedierte, maar super cool om even doorheen te banjeren. Vervolgens naar de zwavelbronnen, ook dit was weer cool: een heerlijke zwavelgeur, met loeihete stroompjes en groen, geel, blauw, witte rotsen. Next stop: lunch. En wat een verrassing: rijst!!! Begint ons na deze dagen, twee keer per dag wel een beetje al de neus uit te hangen, vaak omdat er niets bij zit op de rijst mee te mengen en droge rijst, blijft droge rijst. Verder naar onze eindbestemming, en geloof me: we hebben al wat rot-wegen ter wereld gehad, maar deze weg komt weer in onze top 5, wat een gaten, wat een kuilen, wat smal en dus wat een gewiebel en gehobbel in de bus! Maar vooruit, ook dit blijft leuk! Het hotel waar we aankwamen was helaas flink wat minder aantrekkelijk. Het was bovendien een moslim hotel, dus de biertjes moesten we zelf meenemen. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat er één slecht hotel bij zou zitten op Sumatra, nou daar zijn we! Wat een vaag hotel, voor ons gevoel zitten we midden op de drukke weg, zo gehorig is het! Alsof de auto's met hun claxons door onze kamers rijden! De moskee is bezig zieltjes te werven met de oproep voor het gebed hoor ik. Alles is vies, zelfs de handdoeken hebben bruine vlekken, kijk ik even naar rechts, zie ik een muur die ooit groen was, maar nu groen met bruine vlekken is... Gelukkig maar voor 1 nachtje. |
Maandag 8 oktober Jantine heeft een vreselijke nacht achter de rug en begon de ochtend met een flink opgezwollen kin. Ze blijkt een abces te hebben dat nu flink dik is geworden. Ofwel hebben we om 7 uur de reisleider uit z'n bed gebeld om naar een kliniek te kunnen om er wat aan te laten doen. Jantine zag dit helemaal niet zitten maar er was echter weinig keuze. De reisleider kwam pas 40 minuten later beneden en dus konden we het toen pas uitleggen. In de tussentijd hadden we al personeel gesproken en die gaven aan dat we wellicht terug naar het ziekenhuis in Medan moesten, maar enkel dat was al een volle dag rijden. Toen de reisleider er was en even rond ging informeren werd er gezegd dat er een medische kliniek was op het eiland. Dus dan daar maar heen. We zouden vandaag een tour gaan doen over de rijstvelden en naar een basisschooltje. We hadden enkel besloten niet meer mee te gaan want we moesten echt naar een kliniek. De reisleider gaf aan dat we toch het beste mee konden gaan dan konden we onderweg met de boot even aanleggen en daar langs gaan. Eenmaal daar bleek het een soort verzameling van dingen te zijn. Een huisarts was er echter niet, wel een tandarts. Er bleken echter weinig instrumenten voorhanden, een scalpel zoals Jantine wilde was er al niet. Uiteindelijk is met een injectienaald een gaatje geprikt om het meeste pus er uit te krijgen. Het grootste deel is er uit maar een deel is door zo'n miniem gaatje niet naar buiten te krijgen. Wel kreeg ze pijnstillers, een kuurtje, verbandjes, enz. Aanvankelijk wilde Jantine terug naar het hotel want ze had pijn, maar nu ze nieuwe paracetamol had en de druk van de ketel was vermande ze zich en ging toch mee. De eerste stop was bij het dorpje Kegamatan, een Batak dorp met de typische Batak stijl huizen. Er was weinig leven te bekennen want alle bewoners stonden op de rijstvelden. We zijn te voet een stuk landinwaarts gewandeld om uiteindelijk de rijstvelden op te gaan via smalle dijkjes tussen de velden onderling (erg smal). Maar dit was zeer de moeite waard. Er werd toevallig net geoogst en dus konden we zien hoe de rijst uit de plant werd geslagen. Via verdere smalle dijkjes met nog wat extra hindernissen onderweg als weggeslagen dammetjes kwamen we een hoger gelegen dorpje binnen waar ook de basisschool voor de regio zat. Hier hebben we in enkele klasjes gekeken en hebben de kinderen uit de groepen 7 en 8 voor ons gezongen terwijl wij voor in de klas zaten. Dit was natuurlijk erg leuk. Van het basisschooltje uit liepen we uiteindelijk weer terug de berg af om weer bij de boot uit te komen. We voeren door langs een viskwekerij naar een waterval. Hier mochten we onder de waterval gaan zwemmen maar gezien het kleurtje van het water had hier niemand zin in (we waren met z'n zessen). Bij de waterval hebben we een lunchbox ontvangen die in het hotel was klaargemaakt. Boterhammen met kaas, kipknotsen, een ei en een banaan, het zat er allemaal in. Van de waterval uit moesten we nog ruim 1,5 uur terug varen naar het hotel. Daar aangekomen is Jantine naar de kamer gegaan en heeft Erik nog maar een zakje ijs geregeld. Nu dit blog maar weer bijhouden terwijl Jantine een slaapje doet. Het eten was dit maal een stukje buiten het hotel. Erik is er met wat anderen naartoe gelopen en Jantine is met de auto meegereden met het merendeel van de groep. Het eten was redelijk, voornamelijk vis en dus niet voor Jantine geschikt. Maar het werd toch wel nog een leuke avond. |
Zondag 7 oktober Vandaag hadden we een vol programma voor de boeg. Na uitchecken reden we om 7.30 weg uit Brestagi om te beginnen met een bezoek aan de Sipisopiso waterval bij het Tobameer. Eerlijk is eerlijk, klinkt arrogant, maar 6 maanden na de Iguazu watervallen, is dit kleine watervalletje toch wat tegenvallend, maar vooruit. Wel een heel mooi uitzicht op het Tobameer, een enorm kratermeer welke ontstaan is na een enorme vulkaanuitbarsting. Weer verder naar een oud Batak-dorpje: Pematang Purba, waar we te zien kregen hoe 14 koningen hier vanaf 1500 tot 1942 hebben geleefd in mooie oude Batak-huizen. Verder naar de lunch in Parapat, aan het Tobameer, inmiddels zijn we na 3 dagen 's middags en 's avonds rijst, rijst, rijst het al een beetje beu en er was Tinus kipsate en pindasaus beloofd..... en nog steeds niet gezien!!! Gelukkig vandaag wat pindasaus voor over de rijst, alleen een beetje spicy maar vooruit. Op de boot naar Samosir eiland, met bezoek aan het eerste dorpje: Tomok. Erg toeristisch met vele winkeltjes, maar ook een oude begraafplaats van de Batik-people, dus wat mooie stenen sarcofagen en weer de typische huizen met aan beide zijden de spits toelopende daken. Na souvenir - winkeltje nummer 100, toch ook maar weer een houten Batik huisje gekocht, voor in onze kast en uiteindelijk sta ja daar af te dingen voor 1000 rupiahs, omgerekend 8 eurocent, maar jah, het is nu eenmaal de sport. Verder met de boot naar een volgend dorp: Ambarita om hier een oude stenen vergaderplaats te zien, met een oud Koningklijk Batik huis. Hier is ook nog even gedemonstreerd hoe gevangenen van andere stammen die ter dood veroordeeld waren dan onthoofd werden. Daarna zijn we terug richting boot gegaan om naar het hotel te gaan. Eenmaal in de kamer kreeg Jantine steeds meer pijn aan haar wang/kin. Al voordat we thuis weg gingen was er een soort van puistachtig iets op haar kin. Die werd nu echter steeds pijnlijker en dikker. Erik is dus maar een zakje ijs gaan halen bij het restaurant wat wonderwel redelijk eenvoudig bleek. Jantine is toen een tijdje met het ijs tegen haar kin gaan zitten en was dus wat later bij het eten. Jantine was wel gelukkig dat ze toch naar het eten was gekomen, want.... er was eindelijk echter indische saté. Nu bleek iedereen dit wel lekker te vinden en dus waren de schalen snel helemaal leeg. Na het eten hebben we nog even staan kijken hoe een hele grote groep chinezen lampions ging oplaten. Uiteindelijk belandden we me wat groepsgenoten aan een tafletje beneden bij het water waar we nog wat hebben zitten drinken en praten. Uiteindelijk naar bed...... |
Zaterdag 6 oktober Vandaag was het een kort dagje, voor de rest van de groep juist een hele lange dag. Dit omdat zij juist een nachtje gevlogen hadden en wij juist heerlijk hadden geslapen in Kuala Lumpur. Om 05.50 werden we bij het hotel opgehaald om richting vliegveld te gaan. We vlogen vandaag van Kuala Lumpur door naar Medan in Indonesië. We kregen een ontbijtbox mee van het hotel aangezien het ontbijt pas was vanaf 06.00. De rit naar het vliegveld ging vooral snel, onze chauffeur reed flink door. Daarna volgde een tijdje wachten op de luchthaven en een vlucht van een uurtje naar Medan. Daar aangekomen moeten we eerst een visum kopen, dit kostte samen weer €45,- hetgeen best veel is voor een land als dit. Eenmaal de douane door en nog een scanner voor de tas kwamen we in de hal. Hier hebben we rest van de groep opgewacht. Toen iedereen er was en we een beetje handen aan het schudden waren geweest ging het de bus in onderweg naar Brestagi. Eenmaal onderweg maakten we een stop om geld te wisselen en een stop om te pinnen. Niet onbelangrijk om rupiahs op zak te hebben. En aangezien die niet veel waard zijn pinden we dus 6.000.000 rupiah hetgeen resulteerde in een dikke pak briefpapier. Onderweg zijn we enkel nog gestopt voor een paar vliegende honden in een kooitje (schijnbaar een specialiteit en tevens geneeskrachtig) en om te lunchen. Ook zijn we vlak voordat we bij het hotel waren in Brestagi de lokale markt opgegaan. Hier proefden we verschillende soorten onbekend fruit. Eenmaal in het hotel ging iedereen snel naar de kamer en waarschijnlijk het bed in. Wij waren de jetlag alweer teboven en dus zijn we eens het park rondgegaan waar het hotel ligt. We vonden een tennisbaan en dus informeerden we of er raquets en ballen gehuurd konden worden. Dit was mogelijk, en dus hebben we de rest van de middag staan tennissen (ruim 2 uur). Nu nog even aan het blog te hebben zitten typen volgde 's-avonds het welkomstdiner. Het diner bestond uit diverse gerechten die op een draaiplateau kwamen op de tafels. Hetzelfde als in China dus. Na het eten ging iedereen direct naar de kamer om op tijd naar bed te gaan om slaap in de halen en de jetlag kwijt te raken. |