Woensdag 30 oktober Hong Kong airport hebben we na 8 bezoeken in 3 jaar tijd wel snel gezien....om 00.25 uur vertrekken we vanaf Hong Kong. Gelukkig kunnen we ruilen en zitten we prima naast elkaar en nog naast een raampje ook. We vallen al voor het diner diep in slaap! (We vragen ons uberhaupt af: wie heeft er in vredesnaam nog trek in een diner om half 2 's nachts, doe gewoon die lampen uit en laat ons slapen!). 8 uur later worden we gewekt omdat de lampen weer aangaan, deze vlucht gaat zo lekker snel zeg! Douane is snel gelukt, want om 6.30 uur zijn er nog niet veel passagiers op Schiphol. Altijd blij om je koffers weer heelhuids te zien! Nog even wat sloffen sigaretten voor Erica de douane door geloodst en daarna helaas afscheid van iedereen genomen!! Wat een mooie en gezellige reis hadden we weer. |
Dinsdag 29 oktober Heerlijk geslapen, onze laatste nacht op Vietnamese bodem. Koffers klaar maken alvast voor de vliegreis, en Joop is onverminderd populair met zijn kofferweger. Gelukkig zitten onze beide koffers net onder de 20 kilo, al moesten we wel op de kofferdeksel gaan zitten, om hem dicht te krijgen. Na het ontbijt, een stukje gewandeld naar onze boot. Heerlijk vaartochtje gemaakt met lekker windje. want zodra de boot even stil lag merkte je dat het weer lekker 30+ graden is! We gaan vandaag naar de drijvende markt in Cai Rang. Onderweg veel armoedige huizen aan het water, half verzakt, veel golfplaten en viezigheid. Aangekomen bij de drijvende markt, zien we vele boten met koopwaar, voornamelijk groentes en vis. Onze toeristenboot wordt meteen links, rechts, van voor en van achter ge-enterd om koopwaar aan te schaffen. Frisdrank, bananen, ananas, noem het maar op, deels ook aangeboden door schattige kindertjes, we zouden alleen daarom al onze portomonnee trekken. Aan boord zaten trouwens ook kooplui om hun kettingen, armbanden spiegeltjes en neglige's te verkopen. Jantine heeft inmiddels een koopverbod voor alles gekregen van Erik en het feit dat we nog maar 50.000 dongetjes hebben (zo'n €1,75) helpt ook niet echt mee. Gelukkig kunnen we wat geld lenen bij Lucas. Bij de stopplaats was nog een markt, en markten in Azie zijn altijd fascinerend: niets geen gekoelde vleeswaren, gewoon je geslachte koe of varken gewoon in onderdelen op de kraampje leggen, inclusief wat extra vliegen. Of al je groentes gewoon op de grond, net als je vis! Machtig mooi om altijd weer te zien. We rijden verder naar de lunch, een mooie locatie met rieten hutjes in een grote tuin. We hebben hier de lokale lekkernij op: een soort plakkerige rijstbol, welke zeker lekker was en uiteraard wat spring rolls. Voor de laatste keer de grapjes over 'no seafood'. We rijden door naar het vliegveld van Saigon / Ho Chi Minh. Dwars door de stad en omdat het druk is, nemen we de B-route, langs allerlei sluiproutes en kleine straatjes. Op het vliegveld aangekomen nemen we afscheid van Marja en Niels, want zij gaan 7 dagen verlengen in Vietnam, en helaas ook van Joop & Diny en Raymond & Sonja, want zij gaan 5 dagen verlengen in Cambodja. Ingecheckt: we blijken voor de lange vlucht helaas niet naast elkaar te zitten!!! Komt omdat Fox ons incheckt en we hier weinig aan kunnen wijzigen. We balen even maar hopen dat we ter plekke in Hong Kong nog met iemand kunnen ruilen! Jantine's koffers wordt er verder nog uitgepikt: 'do you have 2 bullets in your suitcase?' Ja die heb ik, maar dat zijn lege hulzen die zij van haar schietavontuur bij de Cu Chi tunnels had bewaard, dus enkel nog de huls, geen slaghoedjes. Maar blijkbaar is dat ook illegaal om mee te nemen! Onze allerlaatste dongetjes op het vliegvels gespendeerd, maar alles is hier 10x duurder dan we overal gezien hebben. Op de 1e vlucht zitten we lekker ruim, al zit Erik in de gevarenzone want hij zit voor Emmy (zie de heenvlucht ;-). Maar gelukkig helpt de domperidon en houden we het droog.... |
Maandag 28 oktober Na een wat jeukerige nacht (dankzij de kleine zwarte beestjes in ons bed, we zijn er nog niet precies over uit, wat het nu waren, maar hopen dat het geen bedwantsen of vlooien waren), lekker pas om 7.30 uur de wekker, koffers buiten de deur gezet en ontbijt. Deze keer was er wel kilo's paté voor Erik en Jantine had dank zij Mardy en Emmy lekker broodjes met 'le vache qui rit'. Hup de bus in, op weg naar Cai Be een dorp in de Mekong delta. Deze delta wordt ook wel de rijstkom van Azie genoemd, omdat het hier zeer vruchtbaar is. Vietnam is na Thailand het een-na-grootste rijstproducerende land ter wereld (mmmmm dat hadden we na 20 lunches en diners nog niet echt door). Al gauw zien we veel rijstvelden en veel waterpartijen. De Mekong splitst zich in 9 takken, vandaar dat hij in het Vietnamees "rivier van de 9 draken" wordt genoemd. We stappen op een coole boot, voor een tochtje over de Mekong. Mooie uitzichten en lekker uitwaaien. We stoppen bij een productieplaatsje waar ze rijstkoekjes maken, rijstwijn, slangenwijn, gecarameliseerde en gepofte rijst, rijstpapier en overheerlijke caramels!!! En we mochten overal van proeven. De wijnen smaakten wat naar jenever, zonder het carameliseren was de gepofte rijst wat smakeloos, maar die caramels......mmmmmm....zeker toen ze nog warm waren! Dus meteen 6 pakjes gekocht (en ja, met de aanbieding 6 halen, 5 betalen blijven we Nederlanders he ;-). De lunch was ergens op een eilandje. De lokale honden hebben onze restjes op, maar veel interessanter was de lokale python!!! Wie durfde mocht hem op zijn nek nemen. Dus hoppa Erik meteen als eerste en toen durfde Jantine ook wel. Wel met knikkende knieeen!!! Maar wat gaaf was dat!!! Toch maar gedurft! Ook Erica en Emmy bleken echte durfals! Weer verder met de boot, waar we wat fruit en verse kokosnoten kregen. We hebben al vaker verse kokosnoten op en we blijven ze wat smakeloos vinden zonder de chocolade van de bounty, dus Erik heeft de zijne al snel overboord gekieperd (zie foto). Verder met de bus naar Can Tho. Blijkbaar vonden velen de boottocht erg vermoeiend en viel de halve bus in slaap, waarvan Erik charmante foto's heeft gemaakt! Ingecheckt in ons hotel, waar Jantine heeeeel lief van de dames toch haar super coole paarse kokosnoot-handtasje kreeg!! Zo lief van ze! Bij Lucas en Erica blijkt door de herfststorm in Nederland de pergola op Erica's auto te zijn gewaaid en is Evy de kat zoek. Toch maar met zijn 10-en op pad. Beetje op de boulevard gelopen en die winkeltjes blijven lokken voor de dames. Alleen Emmy heeft blijkbaar nog ergens plek in haar koffer, want zij heeft nog 2 shawls gekocht. Bij de rest is het proppen en vol overgewicht straks! De heren hadden het al snel gezien en gingen aan de waterkant lekker wat drinken. De dames sloten aan en evalueerden de reis (lees: er werd lekker geroddeld over alle ups en downs). Dit restaurant bleek per toeval ook de plek van ons afscheidsdiner te zijn, dus snel reisleider Paul ge-appt dat we er al zaten. Eindelijk na al die maaltijden ook eens naast Paul mogen zitten, wat ook wel weer eens gezellig was (ja op die andere groepsgenoten raak je ook wel eens uitgekeken ;-). Het eten was er heerlijk. Op de terugweg langs de nightmarket, was niet veel aan, meer voor de lokale bevolking. Van Joop en Diny nog wel een zak snoepjes gekregen voor in het vliegtuig, 'zodat we aan hun moesten denken en we hun niet zouden missen'. Zij hebben namelijk de verlenging naar Cambodja. Net terug op de hotelkamer en onze koffers strategisch ingepakt, zodat er meer kilo's in de handbagage komen en de koffers onder de 22 kilo blijven. Wat een geprop. Dank voor de koffer-weger van Joop, die is door iedereen gretig gebruikt. |
Zondag 27 oktober Na een veel te kort nachtje ging vandaag om 5.15 uur de wekker, pfff... het is toch vakantie?!?! Erik had wat gedoe met zijn paté bij het ontbijt. De eerste 3 obers zeiden namelijk dat het er zo aankwam, dus hij wachten. De vierde ober wist na een kwartier wachten dat de paté op was...grr. Hier hebben de Vietnamezen wel een handje in: ze zeggen altijd dat ze het hebben of dat het kan, om er later op terug te komen. De bus in naar de Cu Chi tunnels, een enorm ondergronds tunnelnetwerk van de Vietcong. Verschrikkelijk om te beseffen dat het gebied waar we nu rijden, 40 jaar geleden nog maar geheel zwart geblakerd en ontbost was door al die bommen en chemische wapens van de Amerikanen. We beginnen met uitleg van onze gids Hai over dit gebied. Daarna de bossen in. Eerste plek: zoek de ingang van de tunnel tussen het gebladerte in....gevonden! Uit onze groep is alleen Emmy slank en dapper genoeg om zich erin te laten zakken. Voor Jantine zou het een echte 'booby-trap' zijn! We zien delen van een ingenieus systeem, van 250 kilometer tunnels, met kookgedeeltes, waar de afvoer 100 meter verderop zit (anders zou de vijand de rook zien en dus de keuken vinden), van zeer pijnlijke boobytraps welke wel slim zijn bedacht, van luchtventilatiekanalen, van een heuse dokterspost en dit alles onvindbaar onder de grond. Uiteindelijk is dit gebied zo hard bestookt met enorme bommen, dat toch de helft van de Vietcong in deze tunnels daarin is overleden. We zien dan ook enorme kraters die de B-52 bommenwerpers achter lieten. Misschien op deze lokatie wat ongepast, maar we konden ook schieten en dit kostte niet veel. Dus Lucas (onze Terschelling-luchtbuks-bandiet), Joop (onze zware jongen uit Oss) en wij 2-en wilden wel eens een AK-47 en een M16 proberen. Nou eerlijk gezegd: het was enorm gaaf (en ook best eng, dus volgende keer zal Jantine proberen haar ogen tijdens het vuren open te houden...). Nog een stukje door de tunnel, maar deze zijn veel kleiner, nauwer en lager dan die van Vinh Moc, dus kruipend door de nattigheid.... Verder op weg naar Tay Ninh over een wat avortuurlijke weg met wat kuilen en gaten. Gelukkig hebben we, nadat we door de 3 miljoen zuurtjes van Joop en Diny heen zijn, altijd nog de Kopico snoepjes van Lucas, al heeft Erik die wel een aantal van Jantine gestolen.... In Tay Ninh bezochten we een Cao Dai tempel. Een enorm versierd en kleurrijk gevaarte. Zou vast ook leuk staan bij ons in de woonkamer ;-). Een deel van een mooie mis gezien: met vele nonnen en mannen in het wit, Boeddhistische monniken in het geel, Taoisticche monniken in het blauw en wat Confuciaanse monniken in een rood gewaad. Op naar de lunch. Grappige was dat we ons voor de reis afvroegen of er ook echt Vietnamese loempia's worden gegeten in Vietnam....Nou het antwoord hierop is volmondig JA!!! We kunnen ze bij het ontbijt al krijgen, maar we krijgen ze zeker iedere dag bij de lunch en het diner. Ze heten hier alleen spring rolls, maar ze zijn me hier lekker! Lunch was verder niet aangenaam: iedereen zat Jantine te plagen. Erica en Erik stopten zelfs zout in het restje cola light toen ze even was plassen. Nog even aan de inmiddels synchroom lopende andere Fox groep gevraagd of er bij hun in de groep nog plek was, maar helaas: Jantine zal het nog een paar daagjes met deze groep moeten uithouden!!! Terug naar Saigon, waar we nog even langs het voormalig CIA gebouw zijn gereden, waar toen het zuiden in handen van de communisten viel, vele klikkende en coöpererende zuid-Vietnamezen met de Amerikanen probeerden te vluchten (zie de foto's hieronder van toen en nu). We hebben met Joop, Diny, Lucas en Erica nog een tijdje in het naastliggende park gezeten, waar we als een stelletje alcoholisten onze zelf meegebrachte rum-cola's hebben zitten nuttigen, terwijl we naar al die mensen zaten te kijken. Populair is hier een soort badminton-shuttle waar je tegen kan trappen en zelf soort mee kan voetballen. Erik heeft nog even met een Vietnamees gesparrt, maar aangezien het nog steeds 30+ graden is, is teveel inspanning niet goed voor ons.... We zijn een stuk verder gelopen, richting het operahuis. Hier waren de prijzen bij restaurants een stuk duurder, dus met een taxi maar naar hat backpakkers district gereden (althans: de chauffeur verstond onze bestemming totaal niet, en dus heeft Erik hem letterlijk de weg gewezen). Lekker broodje bij de Subway op. Terug gelopen, waarna Lucas en Erica gingen slapen en wij met Joop en Diny nog even naar de night-market van Ben Thanh zijn geweest. Alles is hier zo goedkoop, dat je echt blijft kopen, kopen, kopen: weer 2 kipling tasjes verder! Nu terug in ons hotel, de koffers kunnen niet meer dicht, dus straks op de terugvlucht maar veel in onze handbagage stoppen!!! |
Zaterdag 26 oktober Heerlijk geslapen, en we mogen redelijk laat op: half 7 pas de wekker! Ontbijt was wat raar naast onze 4 nieuwe Vietnamese vrienden die slurpten, maar vooruit. Bij het ontbijt bleek al dat wederom mensen in de groep van kamer wilden wisselen omdat men ditmaal uitkeek op een blinde muur. Ons maakt dat verder geen ene klap uit, we zitten hier immers niet om uit het raam te kijken, daglicht is daglicht. De azijnzeikers in kwestie waren overigens al minimaal 4 keren van kamer gewisseld in eerdere hotels. De bus in voor onze stadstour. We begonnen meteen positief: naar het War Memorial Museum. Buiten allerlei tanks, bulldozers, helicopters en zelfs een chinook van het Amerikaanse leger, binnen een verschrikkelijk overzicht van de Vietnamoorlog. 3 miljoen Vietnamezen gedood, waarvan 2 miljoen burgers, tegenover 56 duizend Amerikaanse soldaten. Miljoenen liters 'Agent Orange' (dioxine) zijn er gegooid om de bossen te ontbladeren, gewassen te vernietigen en vooral Vietnamezen te doden. Anno nu worden er nog gehandicapte kinderen geboren als naweeën van al die chemische zooi die er gegooid is. Veel verschikkelijke foto's van lachende Amerikanen, naast dode zwangere vrouwen en baby's.....we worden er stil van. Overigens is het museum wel weer eenzijdig, de vietnamezen hebben zelf blijkbaar niets gedaan.... Gelukkig ging de tour verder: langs mooie wijken, met Frans koloniale huizen, langs het presidentieel paleis, langs het oude postkantoor, langs de Notre Dame van Saigon, langs mooie parken, langs een 'lak-fabriek' en dit alles samen met 300 miljoen scooterrijders, want daar stikt het ervan in deze stad. Wat ontbreekt zijn goede trottoir-bouwers, want je moet goede kijken waar je loopt met al die kuilen en gaten. Nog een rondje gemaakt door Chinatown met een markt met super kleine doorgangetje waar echt alles wordt verkocht wat je je maar kan bedenken, maar helaas ook met ratten zo groot als onze Poekie. Nog naar een hele mooit tempel geweest, waar je een wens aan een hele grote wierrook spiraal kon bevestigen, welke dan aangestoken werd en vervolgens door een monnik hoog boven ons werd opgehangen. Jantine heeft dit uiteraard gedaan, wat ze zeeer bijzonder vond! Saigon is een mooie stad waar veel te zien en te doen is. Na de lunch werden we weer in ons hotel gedropt. We zijn met zijn 8-en nog een stukje gaan wandelen en hebben lekkere koffie met een gebakje op. Om half 5 de bus weer in, om naar het poppentheater te gaan. We zaten derde rangs, dus het was wat om alle mensen heen kijken. Na wat gedoe met stomme groepsleden konden helaas Djoemita en Oemesh niet meer naast ons zitten. Poppentheater is ontstaan in de 14e eeuw in de rijstvelden. Waarbij poppen op lange stokken worden bewogen in en door het water, door mensen die je niet ziet. En dit begeleid door muziek en zang. Dit is eigenlijk ontzettend mooi, maar kwam het omdat het te lang duurde, of omdat het er te warm was, of omdat we er niets van verstonden, of omdat we slecht zicht hadden, of omdat we het principe op een gegeven moment wel snapten, maar Erica werd er melig van, Diny zat halverwege te slapen, Lucas en Erik maakten flauwe grapjes over dit nadoen thuis in bad en wanneer we achter ons keken zagen we Oemesh en Djoemita wat glazig voor hun uit kijken.... Terug in het hotel, hebben Mardy en Emmy als 'die-hard-nail-experts' Jantine mee gesleept voor een manicure. Jantine heeft in de uren daarna enkel nog naar haar handen zitten kijken.....wat zijn ze mooi geworden!!! En dat voor 4 eurootjes! Na al die rijst, werd de Burger King verwelkomt, waarna wij samen met Emmy nog wat souverniers voor Danique, Ruby, Puck en Jort hebben gekocht....echt alles, maar dan ook alles is hier goedkoop, je wordt er hebberig van!!!! Nu terug in het hotel en even een keer op tijd naar bed, want om 5.15 uur klinkt de wekker alweer. |
Vrijdag 25 oktober Heerlijk geslapen met het geluid van de branding op de achtergrond. Met een fantastisch uitzicht op de zee weer wakker geworden. Met pijn in ons hart hebben we ons mooie vakantieoord weer verlaten en zijn vandaag doorgereden naar Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon. Het was weer een flinke busrit en onderweg zag je het platteland overgaan in het stadse leven. Saigon is groot, druk, veeeeeel scooterrijders en bedekt met smog. Aangezien we de middag deels vrij waren zijn we zelf een stukje gaan lopen met Lucas & Erica, Oemesh & Djoemita en Joop & Diny. Een stukje van het hotel vandaan was er een overdekte markt. Hier werden we letterlijk bij elk kraampje naar binnen gesleurd want elk vietnameesje daar wilde ons T-shirts verkopen. We hebben er toch weer aan toegegeven en zijn dus weer wat shirts rijker. Die north-face ruzgak met ijzer frame van €4,- konden we ook niet laten liggen en hier op afdingen durfden we niet.... De andere heren hadden het al snel opgegeven en stonden dus buiten al te wachten totdat wij buiten kwamen. De drie dames waren dus nog binnen.... uhhmmm, maar hoe moest dat dan ooit goed komen. Enfin, 15 minuten te laat kwamen ze aangezet terwijl ze om de markt heen liepen. Met al die gangetjes binnen waren ze dus naar de verkeerde uitgang gelopen. De dames hadden ook weer volle tassen. Dus rustig maar weer richting hotel gelopen en onderweg nog iets gezocht om wat te drinken. We kwamen bij een soort Starbucks-look-a-like (de echte zit overigens ook in de buurt van het hotel). Hier bestelden wij een aarbeien smoothie en de rest cappucino of wat anders. Na een dikke tien minuten kwam men er achter dat ze de koffie die Oemesh had besteld niet konden maken. Dus tja, dan maar wat anders besteld. Wij kregen nu wel de bestelde smoothie en er kwamen ook nog twee espresso's. Weer vijf minuten later kwam men melden dat ook de cappucino's niet gingen lukken. Aangezien we dat wel weer zat waren dus maar opgestapt. Het is overigens wel vaker zo hier in Vietnam dat men dingen op de kaart niet heeft, eigenlijk behoorlijk vaak zelfs. Na even te hebben geluierd op de kamer maakten we ons op voor de dinnercruise. Het diner was op een grote houten boot welke nadat iedereen aan boord was toch zeker zo'n 80 meter weg is gevaren en aan de andere kant van de rivier juist een 160 meter terug om weer te keren voor de laatste 80 meter. Enorm spannend allemaal. Er werd gezongen, gespeeld op een soort xylofoon met stukken rotsblok en er werden stukjes dans gedaan. De laatste mochten niet worden gefotogafeerd en niet gefilmd. Geen idee waarom niet. Met name tegen het einde kwam de stemming er goed in en ging reisleider Paul los op de dansvloer met Jantine in zijn kielzog. Een aantal anderen van de groep vonden ook diezelfde weg maar dat kwam voornamelijk vanwege de alcoholische hulpmiddelen. Nadat we weer terug in het hotel waren is Jantine beneden nog wat gaan drinken met de rest, Erik heeft het blog weer gemaakt. |
Donderdag 24 oktober Nou het motto van vandaag is: alles mag en niets moet. Dus toen Jantine vanmorgen om half 6 wakker werd, 1 oog open deed en gewoon recht naar voren keer, zag ze zo de zonsopkomst boven de zee, wat een geluksmoment! En trouwens heerlijk geslapen met continu het geluid van de branding op de achtergrond! Jantine had trouwens met Mardy en Djoemita afgesproken om om 8 uur te gaan yoga-en.....dit klonk toch te vermoeiend en heeft ze zich nog even omgedraaid in het bedje....half 10 aan het ontbijt. Was trouwens een super uitgebreid en lekker ontbijt: de sinaasappelsap smaakte hier zowaar naar sinaasappels ipv naar aanmaak limonade. De croissantjes en stokbrood met jam waren goed te verteren. Goed met de zonnebrand ingesmeerd en hop naar het eerste zwembad. Joop en Diny hadden hier al mooi wat stoelen voor ons gereserveerd en kanonne wat was het heerlijk!!! Plons het zwembad in, lekker dobberen, lekker kletsen, beetje lezen onder de parasol, luieren, weer eens insmeren met factor 30 en weer plonsen. Lunch beetje hap snap onder een soort prieeltje, zelfs Oemesh had een korte broek met slippertjes aan! s'middags nog even naar het andere zwembad, de infinity pool. Hier ook weer lekker geplonst, gekletst, ingesmeerd en beetje liggen ballen met een volleybal. Erica, Djoemita, Diny en Jantine besloten met zijn 4-en alvast de taxi down town te nemen om wat te gaan shoppen, terwijl de heren bleven dobberen, kletsen, luieren en ballen. Joop kreeg nog fijn een bal op zijn neus van Erik, maar Joop moppert echt nooit. En Erik heeft de bodem van het zwembad af moeten zoeken naar zijn trouwring.....!!! Dus Jantine heeft nog even heeeeeeerlijk buiten gedouched, zo'n mooie belevenis en hup de taxi in. Djoemita en Diny hebben nog een mooie krokodillen-leren-handtas gekocht voor omgerekend 10 eurootjes....kan je hem zelf niet voor maken. Stikt er trouwens weer van de Russen hier, toch een raar volkje. Het shoppen hielden de dames al snel voor gezien, want er werd veel hetzelfde verkocht. Om 6 uur afgesproken met de mannen, bij dezelfde Italiaan als de dag ervoor, omdat het er goedkoop en goed te verteren was! Mardy en Emmy schoven ook nog even aan en we hebben weer lekker getafeld. Ook vanavond was de chocolademousse weer goddelijk....jammer dat Erik hem niet meer op kon. Lang even lang de soort apotheekje voor wat zalf en keelpastilles voor wat dames en weer met de taxi terug. Lucas wilde wel eens proberen of er in plaats van 8 man ook 10 man in 1 taxi konden, maar daar was de taxichauffeur het niet mee eens. Terug in ons chaletje. Het personeel heeft de kamer weer night-proof gemaakt: de klamboe is neergelaten, alle gordijntjes zijn dicht, dekbad is terug geslagen en op het nachtkastje ligt een bedtime story-tje met 2 koekjes...zo schattig! Terwijl we nu onder ons klamboetje, naar het ruisen van de zee luisteren, kunnen we fijn de schade van ons luierdagje opnemen: ondanks, 3x factor 30, ondanks volledig onder een parasol liggen, ondanks zelfs onder een handdoek liggen: we zijn beiden kneiter verbrand!!! Au au au, de after sun sist op onze huidjes. Wat een super resort! We zouden hier allemaal nog zo wat daagjes aan vast kunnen plakken om te relaxen en luieren, want wat is het hier mooi! |
Woensdag 23 oktober Bij het ontbijt beprepen we dat er meer groepsleden last hadden gehad van die fantastische karaoke bar onder het hotel....volgens Djoemita waren ze zeker tot 5.00 uur bezig geweest. Wij hebben in ieder geval lekker geslapen. We beginnen de dag bij de Long Son pagode op 5 minuutjes van het hotel. Gaaf was dat toen we aankwamen net het ochtendgebed klaar was en we dus tientallen boeddhistische monniken in kolonne zagen lopen! Wij verder naar de top, daar zat een enorme metershoge witte boeddha op ons te wachten....erg mooi. Daar binnenin zaten ook nog 3 bronzen boeddha's, maar het was er kokend heet, dus niet te lang gekeken anders zouden we smelten. Op de terugtocht naar beneden kwamen we Mardy en Emmy tegen die net onder een enorme klok vandaan kwamen kruipen. Erachter een monnik, die wanneer je erin zat de klok luidde en een mantra inzette. Dus wij natuurlijk ook en dit was echt heeeel speciaal. Ik heb voor iedereen die ik kende een gebedje gedaan..... Terug in de bus op weg naar de lunch. Het restaurant was supermooi gelegen aan de zee en de zon scheen volop, dus meteen wat zonnige vakantiefotootjes gemaakt. Terug in de bus, kregen we van Joop en Diny een lekker cakeje ter viering van de geboorte van Elin. Verder 'Top Gear goes Vietnam' in de bus zitten kijken: heel leuk en heel herkenbaar! Gestopt bij de zandduinen van Mui Ne. Mooie hoge duinen, waar je op een soort plastic matje van naar beneden kon zoeven. Super gaaf, alleen 2 nadelen: na iedere keer naar beneden gezoeft te zijn, moet je ook de berg weer op klauteren en dat in super los zand en na 4 keer naar beneden gegleden te zijn, zit het zand daadwerkelijk overal: in je neus, in je oren, in je ondergoed en zand plakt heeeeeerlijk op zonnebrand en zweet.... In Mui Ne nog een vissausfabriekje bezocht, waar van miljoenen minivisjes een beroemde saus wordt gemaakt. Het begrip fabriek is blijkbaar een relatief begrip, waar 50 ronde tonnen met rijpende vissaus blijkbaar ook onder valt. Ze hadden er wel heerlijke ijsjes en ijsjes waardeer je pas extra wanneer het 30 graden is.... Aankomst in ons resort in Phan Thiet: echt een super de super de super resort. Reisleider Paul heeft ons 8-en beloond voor ons niet zeuren en we hebben de beste chaletjes zo uit een reisbrochure, onze monden vielen open: 2 onder 1 kap met rieten daken, met openslaande deuren met terras op 15 meter van het strand en de zee! 1x struikelen en we zijn er. Verder een grote kamer, een badkamer met grote jacuzzi en een buitendouche! Hoe cool is dat! We willen hier voorlopig niet weg... We zijn om het zand af te spoelen en wat te verkoelen meteen 1 van de 2 zwembaden maar ingeplonsd, een infinity pool: je kent het wel: zo'n zwembad waarbij aan het eind het water over de rand loopt, je zo de zee overziet en het dus lijkt of het zwembad nooit op houdt! Ook niet verkeerd. Toch voor het diner even een taxi naar het dorpje genomen, een leuk gezellig dorpje met shops en restaurants. Heerlijk Italiaans gegeten bij 'Good morning Vietnam' (met goddelijk toetjes...), nog even wat geshopt (we dachten gister dat €4,- voor een fles rum al goedkoop was, nou hier is dezelfde fles nog maar €1,20!!!!) Dus meteen 3 gekocht. Bij Lucas en Erica op hun terras met prive-zwembad nog een borrel gedaan, waarna wij tweeën nog met Mardy, Emmy en Paul heerlijk hebben zitten borrelen op het terras en diepgaande gesprekken hebben gevoerd ;-) |
Dinsdag 22 oktober Zo half 6 de wekker....pffff!! Goedemorgen allemaal! Bij het ontbijt werden nog even de foto's van de nieuwe kleindochter van de trotse opa en oma Joop en Diny met ons gedeeld. Even nog wat foto's gemaakt op het strand voor ons hotel, and there we go, op naar Nha Trang. Onderweg veel moois gezien: vele supergroene rijstvelden met allerlei mensen aan het werk, met de mooie rieten punthoedjes op. Uiteraard wat koeien op de highway number 1, maar ook langs mooie vissersplaatsjes met mooie bootjes en een deel langs de zee met mooie stranden en goede golven. We kregen van Haj nog wel uitleg over onze Vietnamese sterrenbeelden. Deze zijn hetzelfde als die van China, dus we wisten al dat Erik een Slang was en Jantine een Aap. We weten nu ook wat al onze goede en minder goede eigenschappen zijn en wat we vooral wel en vooral niet moeten doen. Toch best lastig als er bij Erik staat dat hij van wandelen en lezen als hobby's houdt en Jantine vooral zou moeten gaan parachute springen en autoracen.....en Erik als vakantie zou hij naar een kuuroord moeten of het platteland en Jantine juist naar drukke steden zou willen.... Jantine heeft voorin de bus onderweg nog wat vieze filmpjes en plaatjes met reisleider Paul en gids Hai gedeeld (dank je Hanz voor je input). Lunch in Nha Trang. Was niet heel speciaal, meer beetje van hetzelfde met gemengde salade, rijst, kip, vis en verse vruchten na. Op naar de Cham tempels. Gelukkig scheen de zon. De tempels waren best mooi zowel van buiten als van binnen. We hebben nog even een foto sessie buiten gemaakt.... En we zagen nog een dansgroepje, weer met de waterkruik op het hoofd. Met de boot een excursie naar het vissersdorpje Lang Chai. Wel uiteraard verplicht een zwemvest aan in de haven! Even hier rondgelopen en wat mooi om te zien hoe de mensen hier leven. De mannen waren blijkbaar klaar met vissen en zaten bijna allemaal op mini-stoeltjes, aan mini-tafeltjes met mini-speelkaarten te spelen. De kinderen hielden hier erg van poolen blijkbaar en moeders was al begonnen met de avondmaaltijd. Op de terugweg hadden we de keuze: of met een soort pontonnetje naar de boot of met Thuyen Thung bootjes, dit zijn kleine ronde vissersbootjes....Jantine zag hier de lol wel van in, dus gaf ze uit voorzorg alles wat niet nat mocht worden aan Erik en sprong zo dat bootje in, samen met Erica en Sonja. Was erg leuk om meegemaakt te hebben. Rond half 5 ingecheckt in het hotel: we zitten aan de boulevard aan het strand en hebben 2 tweepersoonsbedden, dus we kunnen kiezen vannacht. Om 17.00 uur afgesproken met Joop & Diny, Lucas & Erica en Oemesh & Djoemita om even op de boulevard te wandelen, wat inkopen te doen voor de volgende 2 dagen en om een lekker restaurant te vinden. We vonden in de supermarkt meteen die lekkere Vietnamese rum van de happy hour in de bus, dus voor omgerekend net iets meer dan 4 eurootjes maar een fles gekocht. We liepen eerst finaal de verkeerde kant op naar rechts, en het werd maar donkerder, minder verlicht en slechtere stoep, dus de dames wilden terug. De heren hadden vanuit de bus een bierfest-achtig iets gezien, dus wilden zij dit eerst checken. Wat bleek al snel: het stikt hier van de Russen en het bierfest was niet goedkoop. Dus wij onszelf weer hilarisch met zijn 8-en in 1 taxi gepropt en de andere kant op gereden. Hier een lekker lokaal restaurantje gevonden, wat weer niets kostte. Erik en Lucas vonden met name de 0,64 liter flessen bier voor €0,70 wel errug lekker! Ook konden Erik en Oemesh een deal sluiten voor het hoofdgerecht, samen twee verschillende gerechten en die dan delen. Het werden een curry van krokodil en gegrilde struisvogel met lemongrass. Oemesh en Jantine hadden de ijsbar 3 deuren verderop al gespot, dus even een superlekker ijsje op en Djoemita een kwart wafeltje.... Daarna nog even de boodschapjes gekocht omdat dat vlakbij het hotel was en we anders steeds met alles hadden moeten rond zeulen. Nu terug in ons hotel, morgen mogen we een uurtje langer slapen: dan gaat 6.30 uur de wekker!!! Nu maar hopen dat we ook kunnen slapen met die 3 karaokebarren pal onder ons hotelraam en die vals zingende kraaien die daaraan mee doen..... |
Maandag 21 oktober We raken er bijna aan gewend, 6.30 uur de wekker!! De koffers moesten om 6.45 uur buiten de deur staan: na alle aankopen hier in Hoi An, kunnen beide koffers maar met moeite dicht! Bij het ontbijt de kaart voor Wim en Conny geschreven en op de bus gedaan: kijken, hoe lang het duurt voordat deze kaart aankomt in Nederland! De bus in en op weg naar My Lai. Voordat we daar waren kregen we een een super indrukwekkende KRO documentaire te zien uit 1993 over de slachting van My Lai. My Lai was een klein boerendorp dat op 16 maart 1968 geheel zinloos met huid en haar is afgeslacht door de Amerikanen. Bij zwangere vrouwen werd de buik open gesneden tot ze dood bloedden, bejaarden en baby's werden afgeknald omdat hier zogenaamd de Viet Cong zou zitten ipv gewone Vietnamese boeren. Dit verhaal is jarenlang in de doofpot gestopt, maar je wordt ontzettend stil als je beseft dat je nu loopt in de restanten van het dorp waar in 4 uur tijd 504 dorpelingen zijn vermoord, en ook alle vee, katten en honden. Allen zijn verschrikkelijk afgeslacht. De vrouwen werden eerst verkracht en daarna vermoord en hun huizen zijn in de fik zijn gestoken. Alles door een paar opgefokte gekken van het Amerikaanse leger!!! Geen enkele Amerikaan is gewond geraakt, enkel die ene die zichzelf in de voet schoot omdat hij dan als gewonde niet aan de massa slachting hoefde mee te doen. Je wordt er letterlijk stil van. Voor diegenen die wat extra's willen lezen over My Lai hier wat extra info om te bekijken: LINK Na dit opbeurende bezoek op weg naar de lunch. Om onze trek te stillen even snel een ijsje gekocht en eerlijk is eerlijk: dit ijsje was veruit het meest gore ijsje wat we ook op hadden!!! De verpakking leek wat op aarbeien of frambozen, maar hij was gemaakt van rode bonen...na 1 hap heeft Jantine hem weggegooid en voor degenen die haar kennen: dit zou ze anders nooooooit doen met een ijsje! De lunch lokatie was fantastisch aan het water, het eten een stuk minder, maar blijkbaar was er niets beters in de buurt te krijgen. Verder naar Qui Nhon. Om onze depressieve stemming van deze ochtend verder te voeden, kregen we in de bus de film 'Cyclo' te zien, over een arme jongeman, wiens fiets werd gestolen in Saigon en daarna crimineel werd. Veel geweld in deze film, maar vooral ook zeer moeilijk te volgen en een behoorlijk depressief verhaal..... Oftewel Jantine ging achterin de bus eens buurten bij Emmy en Mardy, waarna Djoemita ook volgde. Reisleider Paul kwam om 16.30 uur (eindelijk) met een 'happy hour': keuze uit wodka met jus of rum-cola. Na 3 glaasjes werd het achterin de bus steeds gezelliger, alhoewel het niveau wat daalde, maar dit kon de pret niet drukken!!! Wat hebben wij toch een gezellig groepje! We zijn nu aangekomen in ons chique hotel. Het diner was lekker, keuze uit veel lokaal voer, maar we vonden de patatjes, gebakken garnalen, kipnugget achtige gevalletjes en kaas veel lekkerder. Men kon de kaas blijven aanvoeren, op mysterieuze wijze verdwijn het hele blok steeds weer.... Joop en Diny kregen goed nieuws: hun kleindochter was geboren en het ging allemaal goed. Dus wat traantjes verder, hebben wij ons roze kimonootje aan hun cadeau gedaan. Volgens mij vonden ze het wel leuk. Meteen de eerste foto van Elin gezien: echt een dotje! Gezelliger werd het toen we met ons groepje, met Mardy en Paul erbij gingen karaoken, in zo'n muf klein kleverig zaaltje. Lucas heeft gewonnen met zijn 99 procent, maar iedereen heeft zijn volle inzet gegeven. Over de uitslag kon helaas niet gediscusieerd worden, maar geheel eens met de winst van Lucas waren we niet... Terug naar de hotelkamer, veel dronken en kotsende Vietnameesjes gezien; bah. Even onze keeltjes rust geven: over 6 uurtjes gaat onze wekker alweer! |
Zondag 20 oktober De wake-up call was vanmorgen om 6.30 uur, maar standaard zoals iedere morgen draaien wij ons hierna nog even om in bed en staan op na onze eigen wekker een half uur later. Hoppa de bus in naar My Son, een restand van oude Hindoe tempels op 5 kwartier rijden van Hoi An. We krijgen een nieuwe gids voor deze dag: Hua, een vrolijk mannetje vol info maar met soms slecht te verstaan engels. Zo is het zo 'that the people here work sick days a week, not five or seven, but sick days....'. En wat zitten er toch veel 'expats' hier, of zou hij experts bedoelen? En 'old town' en 'hotel' klinkt uit zijn mond ook precies hetzelfde, maar is allemaal goed bedoeld. Platteland is echt trouwens fantastisch: rijstvelden en volop nog de waterbuffels. Soms heeft de bus wat moeite met te laag hangende electra-kabels, een overstekende koe of kip, maar dit is ook grappig om te zien. Aangekomen bij My Son (wat letterlijk beautiful mountains betekent, want de tempels zijn omringd door bergen), worden we eerste getrakteerd op een dans en muziekvoorstelling. 4 sierlijke dames, en een mannetje wat zeker 2 minuten onafgebroken op een fluit kan fluiten. Ik weet wel wat zijn talent is, hij kan zo mee doen met Vietnam's got talent. Nadeel van dit muziekintermezzo was, dat we vervolgens met 300 andere toeristen tegelijk aan de tempels begonnen....Dus Erik's missie werd meteen om een foto te maken van een tempel of ruine zonder 1 persoon erop. Zijn andere missie werd het macro fotograferen van vlinders, want hier stikte het er van. De vlinders in actie fotograferen was wat lastig, maar hier was Emmy een expert in. Na wat hilariteit om het engels van de gids, het feit dat Mardy iemand in de weg stond, dat Joop deze stenen waarschijnlijk 1500 jaar geleden mooier had gevonden, de nieuwe stortbui op onze hoofden, een irritante dame uit het voormalig oostblok met stijgbuigels aan haar voeten die iedere foto in de weg liep en de plu van Jantine die in de weg lag, weer terug de bus in. Gelukkig geen koffie stop ;-) Diny, Djoemita, Erica en Jantine hadden een pas-sessie om alle op maat gemaakte kleding door te passen. Dit gaat erg mooi worden! We hebben nu gelukkig allemaal een mooie jurk (alle 3 dezelfde) voor de bruiloft van de zoon van Lucas (of als bruidsmeisje bij Mardy en/of Emmy). De broeken moeten nog wat korter en de jas wat minder strak, maar mooi afgewerkt!!! Geluncht aan de overzijde van de straat: Wij waren 2 pizza's, 2 bier en 2 cola light verder: de rekening 260.000 dongetjes, oftwel: 9 eurootjes. Is niet slecht toch. Het weer klaarde weer lekker op: zonnetje alom, dus de mannen doken het zwembad in (ik had nog zo gezegd geen bommetje Lucas en Erik!!!) en de dames, aangevuld met Emmy en Mardy, gingen met zijn 6-en Vietnamese lantaarntjes maken... De voorpret was al groot. Aangekomen kregen we eerst uitleg over het productie proces. Binnen zaten iets van 8 mannen en vrouwen mooie lantaarns te maken. Dit ging ook vooral erg snel. Uurtje later waren wij ook klaar en het resultaat mag er wezen, bij iedereen ziet hij er super uit!! Terug in het hotel, bleken de heren de goedkope rum-colaatjes in hetzelfde restaurant als de lunch aan de overkant van het hotel ontdekt te hebben (€1,05 is natuurlijk ook geen geld). De dames hebben meteen de kleding bij de kleermaakster opgehaald. Erik bleek niet echt onder de indruk, maar gelukkig vond ieder ander de jurk, jas, broeken en blazer wel mooi! Met de taxi naar het centrum. Daar sloten Raymond en Sonja zich bij ons aan en hebben we een lekker restaurant gevonden. Erik en Joop bestelden nog de'dick curry met cashew nuts' (spelfoujte 'dick' ipv 'duck') Alleen jammer dat ze ons bij de rekening naaiden met 1 free beer, want dat was nou net niet het merk wat wij kregen.... ach dan maar betalen. We wilden nog even wat laatste inkopen doen, maar alles ging al dicht, dus met de taxi weer terug. Jantine krijgt alles niet meer in haar koffer, dus hoe we ooit dat vliegtuig in moeten?! Zo maar gaan slapen, want morgen vroeg weer op. |
Zaterdag 19 oktober Ik had niet gedacht deze zin in Vietnam nog uit te spreken: maar vannacht hebben we het koud gehad. Wat bleek: toen we gisteravond eindelijk de airco aan de praat kregen, hadden we deze even op 18 graden gezet om de kamer wat te laten afkoelen. Daarna zijn we in slaap gevallen met enkel een lakentje. Dus halverwege de nacht was het wat frisjes... Lekker ontbeten. We hadden bijna de keuze uit een veldmuisje in onze omelet :-). Om 9.00 uur stonden onze fietsen voor het hotel te wachten, ivm onze plattelandsfietstour. Ontzettend leuk! Even gestopt bij een schooltje, waar met name Erik een enorme attractie was!!! Zeker 15 kinders hingen letterlijk aan zijn shirt! Even gezongen door hun en door ons. Echt superschattig! Verder fietsen door kleine dorpjes, langs koeien, kippetjes, landerijen, rijstvelden en huisjes. Tot de wolkbreuk boven ons hoofd los barstte en we zeiknat regenden! Onze poncho's konden het niet meer aan. De weg werd 1 blubberpartij, maar onze humeuren werden er niet minder op. Wij zagen namelijk best de humor in van het klunen in enkelhoog modder, in het met je fiets over omgewaaide bomen heen tillen, in het met de fiets aan de hand struinen door allerlei bossages en dat in de zeikregen. We hadden echt wel lol. Zeker toen Diny de zijwieltjes van Jantine's fiets haaldde.... Met geen droge draad meer aan ons lijf, 2 leuke bootjes in. We hadden wat mangroves moeten zien, maar het waterpeil stond zo hoog, dat de mangroves onder water stonden. We droogden in deze temperaturen wel supersnel weer op! Terug in Hoi An, lekker geluncht bij the Banana laeve, waarna we met ons vaste 8-tal zijn gaan winkelen. Hoi An is echt een super toeristisch dorpje met zeeeer veel leuke winkeltjes. Even een greep uit het gekochtte: Erica en Diny hebben voor €3,50 een kipling tas gekocht, Oemesh voor een habbekrats drie goede afritsbroeken van NorthFace en Erik voor 9 euro een rugzak van hetzelfde merk. Van deze prijzen wordt echt iedereen hebberig!!! Met een taxi terug naar het hotel, waar de heren meteen het zwembad in sprongen. De zon was namelijk gaan schijnen, ole! De dames zijn aan de overkant kleding gaan laten maken. Alles op maat gemaakt, erg mooi. Jantine heeft het zonder Erik ook aangedurft om wat broeken en een blazer te laten maken. De dames hebben daarna ook nog even verkoeling in het zwembad gezocht, waarna happy hour in de bar met wat rum colaatjes. Die kledingzaak van de overzijde bleef de dames toch in het hoofd zitten en dus gingen zij vieren terug om toch die jurken, winterjas en spijkerbroeken te laten maken. De score van 1 dag: Djoemita: een jurk, 3 broeken en een jas, Erica 3 broeken, een jas en een jurk (een sexy jurkje, voor de bruiloft van de zoon van Lucas?!?), Diny: 2 spijkerbroeken en Jantine: een blazer, 2 broeken en een jas. Zijn erg benieuwd hoe alles gaat worden.... Met de taxi terug naar het centrum waar we met Emmy en Mardy hadden afgesproken voor het diner. Er passen best 8 volwassen naast de taxichauffeur in 1 taxi hoor....best hilarisch! En dat voor €0,10 per persoon! Heerlijk met zijn 10-en gegeten bij de the Green Chili. Met een superhomo kok Nando, maar met enorme porties. Oemesh blijkt een beetje de afvalbak van de groep te zijn: alles wat over is, kan aan hem door gegeven worden! De dames komen hier morgen terug en nemen dan als voorgerecht, hoofdgerecht en toetje de snickers taart!!! Kanonne wat was die lekker zeg! Reisleider Paul kwam ook nog even bij ons zitten en hilarisch zitten kletsen over de 'snikkeltaart', vrijgezelle Australische backpackers en de groep. Nog even een rondje gemaakt om te winkelen, wat zijn de meeste winkels mooi verlicht met al die lantaarns! We hebben ook nog een lantaarntje met kaarsje te water gelaten en een wens mogen doen, wat heel bijzonder was. Om de terugweg naar het hotel even gepint want met al die gekochte kleding, was de bodem van de portomonnee in zicht. |
Vrijdag 18 oktober Na een wat beroerde nacht (onze airco was stuk en toen Jantine halverwege de nacht de temperatuur checkte was het 32 graden in de kamer...) heerlijk uitgeslapen tot 5.30 uur. Koffers buiten de deur, lekker ontbijtje met stokbrood en 'le vache qui rit' en de bus in op weg naar Ha Noi. De wolkenpas lieten we voor het was en dus waren we zo in Da Nang. Die snelweg blijft humorvol: als er een koe op loopt, gaat de chauffeur toeteren maar daar trekt die koe zich niets van aan. Dus gooit de busboy een leeg flesje naar zijn kop en hier schrikken ze wel van, zodat ze zo van de weg af rennen. In Da Nang is de laatste tyfoon paar dagen geleden aan land gekomen en je zag overal afgewaaide dakpannen en zelfs hele daken, veel omgewaaide bomen en echt ook wel zielig bij de armste laag: juist die golfplaten daken en huizen waren deels plat gestormd. Ook wel mooi om te zien dat de Vietnamezen juist zandzaken op hun golfplaten dak leggen om deze te beschermen tegen de wind. Gestopt bij 'China beach', de plek waar de Amerikaanse soldaten in de Vietnam oorlog konden ontspannen en surfen. Mooi goudgeel zandstrand en lekkere golfen. Omdat we paar dagen geleden de boottrip en de grotten door de tyfoon hadden gemist, kregen we vandaag extra de marmerbergen te zien met hun grotten. De marmerbergen bestaan uit 5 bergen van de 5 elementen (laat ik nu altijd gedacht hebben dat we 4 elementen hebben: aarde, water, lucht en vuur. Maar hier dus blijkbaar 5: hout erbij) met binnenin mooie grotten. Onderaan de berg zaten zo'n 300 marmershops met marmerbeelden in allerlei formaten. Helaas toen we de 150 treden omhoog liepen naar de 'water-marmer-grot', begon het me te plenzen. En als het hier regent, dan regent het hier ook goed. Dus poncho's aan, maar omdat het totaal niet afkoeld in een regenbui, ben je na die 150 treden met poncho aan, net zo nat aan de buitenzijde als aan de binnenzijde met al dat zweet! De watermarmergrot is de grootste van de 5 grotten. Binnen een mooi verlicht Boeddha beeld en wat andere beelden. Eenmaal terug in de bus waren we met deze temperaturen zo opgedroogd. Vervolgens hebben we geluncht in Hoi An. Lekker gegeten maar we werden nog even flink afgezet door de koffie aan het eind en het grinnikende serveerstertje (welke volgens Oemesh nog een piano aan iemand zonder handen kan verkopen!). Zelfs de fooi benoemde ze zelf: 'two hunderd thurthy thousend, but two hunderd fourty ok......' Ingecheckt in ons hotel en lekker met Lucas & Erica en Mardi & Emmy (2 gezellige dames van 32 uit Limburg) meteen een verkoelende plons in het zwembad genomen. Om 15.45 uur begon de stadstour: Ha Noi heeft een oud stadscentrum met koopmanshuisjes, veel bedrijvigheid en vooral veel toeristenshops.... Naar een oud familie huis gegaan, waar je goed kon zien hoe ieder tyfoon-seizoen het water binnen minstens een halve meter hoog staat. Met ons gezellige groepje van 10 nog lekker rond gewandeld en met name geshopt. Alles is hier spotgoedkoop en dus worden de dames hebberig. Grappig was dat Erik ergens naar een nieuwe rugzak heeft gekeken en de verkoopster op de fiets ons nog 2 straten lang achtervolgde met een lagere prijs! Lekker buiten gegeten bij een barbeque restaurant, maar bovenal gezellig zitten kletsen. Van daaruit zijn we terug naar ons hotel gelopen. Vanuit het centrum loop je het in 20 minuutjes, dus prima te doen. Net voordat we terug in het hotel waren kregen we nog een bui op ons hoofd maar we mochten even schuilen daar waar sommige dames uit de groep morgen waarschijnlijk een massage gaan nemen. In de lobby van ons hotel met zijn allen nog een rum-colaatje op (zowel Erik als Joop hadden de rum in een winkeltje kunnen vinden). Helaas hield Lucas zijn glas niet heel en moest 'housekeeping' er aan te pas komen om de zaak op te ruimen en te dweilen. Jantine had het al warm en kreeg het alleen maar warmer van al die rum, dus die ligt nu lekker af te koelen in de airco (om die aan te krijgen heb je overigens ook een gebruiksaanwijzing nodig). Morgenochtend de fietstocht op het programma..... |
Donderdag 17 oktober Vandaag om 7.00 uur de wekker, we kunnen dus een uurtje uit slapen ;-). Heerlijk ontbijtje en hup de bus in voor onze stadstour. We zitten vlak bij de citadel en dus zijn we daar zo. De oude stad van Hue dus, toen dit nog de hoofdstad van het keizerrijk was. De citadel is een hele ommuurde stad met gracht eromheen. We lopen een stukje en inmiddels zweten we alweer uit iedere porie van ons lichaam...we wisten niet dat we zoveel porien hadden ;-) We stuitten ook nog op een soort ereronde van de keizerlijke wacht, wat wel weer mooi was om te zien. Verder in de citadel zit ook nog de verboden stad met het oude keizerlijke paleis. We mochten helaas geen foto's maken van de gouden troon. Wel jammer dat je overal verval ziet en er te weinig onderhoud aan wordt gedaan. Maar die hele citadel was zeker de moeite waard. Stukje weer de bus in, om te worden afgezet bij de Thien Mu pagode, een mooie pagode in een Boeddhistisch complex. Hier staat ook een oude oldtimer waarin een boeddhistische monnik mee naar Saigon is gereden om zich daarna an plein publiek zittend in de lotushouding in brand te steken. Dit ter protest tegen de regering van president Diem. Nog even wat souverniers gekocht (een echt originele buddha armband met inscripties for good luck en dat voor €0,40....zal wel niet zo heel erg origineel zijn dus). Hoppa de boot in voor een tripje over de parfumrivier. Zo genoemd naar een bos even verderop wat naar parfum zou ruiken. Ook op deze boot ontkwamen we niet aan de souverniers.... Na onze lekkere Vietnamese lunch (tot nu toe vinden wij het lokale eten echt wel lekker), op pad naar even buiten Hue, maar een mausoleum van 1 van de laatste keizers. Mega versierd, super kitserig, maar we vinden het mooi. Onderaan dit mausoleum lag ook nog een 'happy Buddha' in een blauw t'shirt op een bankje (leek wel iets op Lucas, maar zeker weten zullen we het nooit). Rond 15.00 uur weer terug in het hotel. We besluiten wat te luieren om uit te rusten voor ons keizerlijk diner. Na twee uurtjes luieren hebben we nog even gezellig gepooled en dat voor €1,50 per uur! We begonnen met zijn tweeen, maar al gauw deden er 6 dronken Koreanen met ons mee. Zij snapten ons niet, wij hun niet, maar het was grappig. Vervolgens op naar het keizerlijke diner. Het eten wat matig tot prima (afhankelijk van wie je het vraagt), maar de verkleedpartij des te leuker: iedereen een keizerlijk gewaad aan, we hebben een nieuwe keizer en keizerin in de groep (met Jantine als concubine ;-)). Ontzettend gelachen en veeeeel te veel foto's gemaakt. Helaas ook wat sneue mensen in onze groep ontdekt, die je gewoon weg duwen als je op hun plekje zit voor de foto. Ach daar moet je maar boven staan in het echte leven. |
Woensdag 16 oktober Vandaag heerlijk uitgeslapen, want we hebben een vrije morgen. Is maar goed ook, want hoera hoera hoera: Lucas en Oemesh zijn vandaag beiden jarig!!! Zo bijzonder om precies een jaar na Indonesie waar wij ook allemaal jarig waren, nu in Vietnam met elkaar te zitten. Bij het ontbijt 2x gezongen, en daarna de cadeautjes uitpakken. Wij hadden in Nederland al veel lol gehad om alle "oude-mannen-cadeautjes", nou de leesbril met ingebouwd lampje, de neushaartrimmer, de vitamines voor broze botten en soepele gewrichten, de kukident: alles viel in goede aarde ;-). We hebben nog even een rondje door het resort gelopen. De tyfoon heeft gister en vannacht flink huis gehouden: de muurtjes bij het strand waren grotendeels kapot en de zee was nog lekker ruig. Wel jammer dat we nu dus niet in 1 van de zwembaden hebben liggen dobberen. In de bus en op weg. We kunnen goed zijn wat de tyfoon aan schade heeft gebracht: veel omgewaaide bomen en echt enorme onderwater gelopen vlaktes en rijstvelden. De meeste golfplaten daken zijn blijven liggen, want hier heeft men overal zandzakken opgelegd. Wel veel armoedige huisjes in dit deel. Door naar tunnels van Vinh Moc. Dit is een dorp aan zee, vlak boven de 'demilitarised zone' (DMZ) wat compleet plat is gebombardeerd in de Vietnam oorlog. De bewoners hebben hier een compleet tunnelcomplex gebouwd op 12, 15 en 23 meter onder de grond. Daar hebben 42 gezinnen jaren onder de grond gewoond en geleefd. Dus wij die tunnels in. Was zo indrukwekkend: pikkedonker, smal, laag en vooral bedompt vochtig en warm. Met piepkleine 'family-rooms', waar 3-5 mensen leefden op 1 bij 2 meter!!! Er zijn totaal 17 kinderen daar geboren. Wij door die tunnels gestruind, echt heeeeeel bijzonder!! Na de tunnels naar de grensovergang van Noord en Zuid Vietnam op de 17e breedtegraad, midden in de DMZ. Schatting is trouwens dat er nu nog steeds 3,5 miljoen (!!) landmijnen in dit deel liggen! Vervolgens hebben we een klein museum over de Vietnam oorlog bezocht. Toen we hier waren hoorden we buiten iets van een processie langs komen wat een begrafenis bleek te zijn. Daarna zijn we weer het museum terug binnen gegaan om het laatste stukje te bekijken. Vervolgens zijn we van daar uit wandelend de brug over zijn gegaan naar zuid Vietnam. Daar lag ook een begraafplaats van met name ongeidentificeerde Vietnamese slachtoffers. Er zijn 1,3 miljoen Vietnamezen omgekomen, tegenover 58.000 Amerikanen!!! Zeer indrukwekkend allemaal. Door naar de plaats Hue. Achterin de bus is het gezellig: Joop heeft voor 2 flessen cola en plastic glaasjes gezorgd en Lucas voor de rum, dus we maken onze eigen happy hour in de bus. Jantine wordt er vooral warm, giechelig en slaperig van. Je merkt trouwens langs de weg meteen dat de welvaart in Zuid Vietnam een stuk hoger is: mooiere huizen, betere winkeltjes etc. Lekker gedineerd en het is ontzettend melig, maar de "no seafood" versus "I see no food" blijft grappig hier. Ingecheckt in ons hotel. We hebben een luxe ruime kamer, met groot balkon uitkijkend op het zwembad. Nog even een borrel in de bar gedronken voor de verjaardagen. Oemesh, Joop en Jantine nemen nog een ijsje: 1 bolletje vanille en 1 bolletje chocolade ijs....wat die cherry tomaten en cornflakes nu in die ijscoupe deden is ons nog niet geheel duidelijk....Nu zo maar ons bedje in. Ps-1: We blijven ons rotzweten, nog niet echt gewend aan deze temperaturen en luchtvochtigheid Ps-2: @Marc en Henriette: dit is pas een bananenrepubliek: we eten gemiddeld 4 bananen per dag, kan er geen meer zien!! |
Dinsdag 15 oktober Ole vandaag uitslapen tot 6.00 uur, ontbijtje erin en die bus in. Grappige is dat wij echt bewust ons totaal niet met enige nieuws bezig houden en de wereld zou dus kunnen vergaan, terwijl wij allen uit Nederland allemaal whats appjes krijgen van: "pas je op met de tyfoon die Vietnam nadert". Nou na al het stralende weer van de afgelopen dagen was de tyfoon daar vandaag hoor (en we zitten inmiddels 300 kilometer lager en dus dichter bij het episch centrum). De regen komt met bakken uit de lucht en harde windstoten! Onderweg in de bus naar de Phong Nha grotten, welke op de werelderfgoedlijst staan. Hier zouden we moeten varen om bij de grotten uit te komen en deze waren ooit door de Vietcong als wapendepot gebruikt. Maar inmiddels is het liefelijke slootje in een enorme woeste kolende rivier veranderd door alle regen en wind. We hebben nog voorgesteld om al raftend die grotten te bezoeken, maar helaas: dit ging dus niet door! Dan maar naar ons hotel. Onderweg honderden omgeknakte en ontwortelde bomen gezien, deels op de weg, modderstromen van de berg af, soms beetje uitwijkend voor hangende stroomkabels over de weg.....mmmmmm!!! Oja al die loslopende koeien en honden moeten ze ook verbieden op de snelweg (snelweg? dat eenbaans weggetje, vergelijkbaar met een polderweg in Nederland en met het tempo van rijden in een woonwijk) Ons resort: eerlijk is eerlijk, bij mooi normaal weer zou dit waarschijnlijk een superoord zijn. Met 4 zwembaden, zo rechtstreeks aan een goudgeel strand, meerdere barren met lekkere goedekope cocktails.....maar je moet er niet in een tyfoon zitten. Het strand is bijna weggespoeld, in een hoosbui ben je in minder dan een seconde doorweekt en alles vliegt je om de oren. Gelukkig heet het hier: 'Sun and Spa resort', dus Erik besluit met Oemesh, Joop en Lucas de bar onveilig te maken, terwijl Djoemita, Diny en Jantine zich heeeeeerlijk laten verwennen in het spa-gedeelte. En zeg nou eerlijk: waar kan je nou nog voor €14,- een full body aromatherapie massage krijgen, gecombineerd met een manicure en pedicure!!! Dus Jantine is nu helemaal soezig en zacht, met mooi gekleurde roze nageltjes. Bij de bar heeft de cuba libre Erik en zijn kornuiten goed gesmaakt, dus we kunnen aan de diner. Lekker een pizaatje op. Wel sfeervol als zo om de haverklap de stroom uitvalt: nou donker is dan echt donker. Joop, Lucas en Jantine probeerden in die stroomuitvallen nog wel een soort 'anna-maria-koekkoek' te spelen en hem ineens te peren, maar dit mislukte. Zo lekker slapen en hopen dat we niet weggespoeld worden. |
Maandag 14 oktober Geloof het of niet, maar vandaag was de wake up call ook op een onchristelijk tijdstip: 5.00 uur. Maar wij hebben echt geen 1,5 uur nodig om aan te kleden en te ontbijten, dus fijn nog even doorgeslapen tot 5.45 uur. Koffers op de gang zodat de busboy ze alvast lekker in de bus kan laden en aan het ontbijt. Ontbijt hier is tot nu toe een westers deel met onder andere croissants, toast, jam, kaas en eieren en met een Vietnamees deel met wat onbestemde gerechten waaronder vis. Ik weet wel wat ik iedere dag kies.... Vandaag stond een lange reisdag op het programma en toch hebben we vandaag maar 320 kilometer afgelegd. In Nederland doen we hier iets meer dan 3 uurtjes ofzo over, hier vandaag 10 uur aangezien de bus gemiddeld 32 kilometer per uur rijdt. Of dit nu ligt aan het feit dat de chauffeur niet harder durft, bang is voor snelheidsovertredingen, de weg slecht is, het verkeer zowel links als rechts inhaald of we ingehaald worden, de loslopende honden, we zijn er nog niet over uit. Tussenstop in Ninh Binh, hier hadden we een boottocht naar de waterwereld van Tam Coc (ook 'Halong Bay on land' genoemd). Was wel een heel mooi boottochtje, wij met z'n tweeën in zo'n sampan en achterop een prive roeier, welke met zijn voeten roeit. En wanneer we zeggen met zijn voeten, bedoelen we ook echt met zijn voeten: op zich best een relaxte positie: beetje achterover hangend een soort schoolslag uitvoeren met roeispanen. Je moet wel enige subtiele teencontrole hebben, aangezien je met iedere beweging wel de roeispanen moet draaien en keren. Was een supermooie omgeving met stijle kalkrotsen, klimgeiten en rijstvelden. Ook een paar keer onder de bergen door gevaren. Wel lol om zeurende verkopers, die bijna onze boot enterden en pas los lieten wanneer we iets bij ze kochten. Gelukkig heerlijk zonnetje en 32 graden, mmmmmm.... Na de lunch door naar Vinh. Dit was een lange rit en gelukkig had reisleider Paul een leuke film opgezet: Indochina met Catherine Denevue. Over het Vietnam van de vorige eeuw. Tegen een uur of 8 eindelijk in ons hotel aangekomen: een chique tent met mooie grote kamers. Meteen maar aan het diner, dat was best prima was en nu in ons bedje dit blogje typen. Morgen mogen we een uurtje langer slapen.... Tijdens dit typen viel wel 5 keer de stroom uit. We hoorden later dat dit ter voorbereiding van de naderende tyfoon was, om te kijken of de noodgenerator het zou doen. Dit beloofd wat! |
Zondag 13 oktober Jippie de pippie!!!! Jantine is vandaag jarig!!! Ole, ole, ole!!! Om dit te vieren (en omdat die generaal Giap vandaag vervoerd moest worden van Hanoi naar zijn begraafplaats en hierdoor tussen 6.00 en 12.00 alle doorgaande wegen hier in de buurt afgesloten zijn), werden we fijn om 4.15 uur gewekt!! Dacht dat dit vakantie was. Hoppa 5.00 uur met ontbijtpakketje mee de bus in. Ja hoor: iedereen uit volle borst even "er is er 1 jarig, hoera" gezongen, waarna Jantine van de groep via de reisleider Paul een Vietnamese toilettas kreeg en een gemarmerd sierradenbakje. Ik vond Erica, Djoemita en Diny gister al zo verdacht doen....en wat bleek: ze hadden een heerlijk fout souvernier gekocht ("om in het raam van de caravan te zetten") en een supercoole Vietnamese hoed. Die had Jantine gister al willen kopen, nu weet ze waarom de dames haar hier gister vanaf hebben gehouden. Jantine vond hem zo cool en was zeer blij dat ze hem nu had. Met roze kinband!!! Tussenstop bij een gehandicaptenwerkplaats, waar een enorme souvernier shop aan vast zat. Erik was vandaag wat coulant en dus mocht Jantine een hele coole schoudertas kopen en wat handwerkspul van een rijstveld. Door naar Halong Bay: een supermooi stukje natuur met duizenden oprijzende krijtrotsen uit het water. Sommige groot, sommige klein, allemaal begroeid. Was echt mooi om te zien. Lunch aan boord met verse vis (mjammie ;-)). Het is hier trouwens heerlijk weer: 33 graden en vol zonnetje, dus goed insmeren en lekker even wat vitamine D opslurpen!!! Ons hotel zit vlak bij, dus ingecheckt, meteen omgekleed en lekker afgekoeld in het zwembad!!! Zo slecht is het leven niet. Heerlijk liggen kletsen met iedereen. Om 18.00 uur afgesproken met Oemesh & Djoemita, Lucas & Erica en Diny & Joop om te gaan dineren beneden in het hotel. Iedereen was toch wat netjes aangekleed voor deze feestdag, dus was gezellig en het eten was prima. Op de bovenste verdieping van ons hotel nog een drankje gedaan in de bar. Was erg leuk, want Oemesh en Djoemita hadden stiekem vanmiddag taartjes gekocht, Erica en Erik hebben daar 33 kaarsjes op gezet en dus mocht Jantine ouderwets de kaarsjes uitblazen, terwijl het personeel de "happy birthday-muziek" hadden opgezet (helaas bleef de volgende 2 uur datzelfde nummer op de repeat staan). Het is nu bijna 23.00 uur en we gaan zo maar een slapen, want om 5.00 uur worden we weer gewekt. Het was echt een super coole verjaardag, heel bijzonder en fijn om dat met reisvrienden mee te mogen maken!!! |
Zaterdag 12 oktober Met onze jetlag als een blok in slaap gevallen en we kunnen lekker lang slapen, want vandaag hebben we een vrije dag in het programma. We hadden dus vandaag eigenlijk de stadstour, maar omdat die generaal Giap vandaag begraven wordt, zou alles vandaag in Hanoi afgesloten zijn.... Nou eerst relaxed ontbeten. Daarna hadden we met ons olijke acht-tal afgesproken om lopend Hanoi te verkennen. Dus wij naar het centrum gewandeld dat lekker dichtbij zit. Daar ligt het 'meer van het teruggegeven zwaard'. Legende wil dat China Vietnam had bezet tot Vietnam een zwaard kreeg dat onoverwinnelijk was, daarmee wonnen ze de oorlog en later is dat zwaard teruggegeven aan een eeuwenoude schildpad welke in dit meer leeft! Er zit een klein tempeltje gewijd aan deze schildpad, dus die hebben we bezocht. Was mooi om te zien: rijkelijk versierd! Inmiddels loopt de temperatuur al boven de 30 graden en brand de zon al flink, dus wij op een dakterras aan een koud drankje (11 uur is niet te vroeg voor een biertje toch?!) Het verkeer is hier trouwens prachtig! Oversteken doe je met gevaar voor eigen leven, zebrapaden zijn echt een verspilling van de verf geweest en die brommers zigzaggen je links, rechts, voor, achter en naast voorbij al toeterend!!! Is wel komisch, dus wij als groep rennen met ons 8-en de grote weg over en hopen dat ze voor een groep overstekend wild wel wat respect hebben. Rondje door het oude centrum gewandeld en het meer rondom. Supermooi om echt honderden winkeltjes te zien, sommige zo klein als de schaduw van een postzegel waar echt van alles wordt verkocht: keukengerij, offerandes, motorblokken, groente en fruit, plastic spul, hoeden, schoenen, kleding, slippers etc etc etc. En in ieder winkeltje zit een verkoper/verkoopster welke de helft van de tijd gewoon ligt te tukken, zodat je nog net niet over diegene struikeld wanneer je een winkel binnen gaat. Gelunchd bij de KFC, viel wat tegen maar vooruit. Nog naar de markt gegaan, en wat foute souverniers verder. Kost allemaal niets (en toch nog afdingen uiteraard). Zo wel een echte Ray-Ban zonnebril verder voor €5,-, want de vorige had de vliegreis niet overleefd. Heerlijk een fruitig shakeje op een terrasje op. In het hotel even snel het zweet en de zonnebrand afgespoeld. Terug in het centrum op een dakterras lekker gegeten. Jammer dat die pizza van Lucas zo lang op zich liet wachten....of had de buurvrouw die nu stiekem op gegeten? Lucas en Erica probeerden terug bij het hotel nog wat te pinnen, maar hun ABN pas is geblokkeerd, terwijl wij nog een koud drankje hebben gescoord in de buurt. Veel te laat gaan slapen, want de wekker gaat over 3 uurtjes alweer!!! |